14 mei, Winkel Nederland

Hallo lieve mensen!

Ik ben weer thuis! Heerlijk, vertrouwd, veilig, maar vreemd. Ik zal jullie in mijn laatste verslag een beeld geven over Zuid-Oost Azië. Hoe heb ik dit beleefd en wat zijn typische kenmerken van het leven daar. Ik geef een opsomming van de plaatsen en landen. Daarna zal ik jullie weer meenemen naar Bangkok en vliegen we terug naar Amsterdam. Wat een zenuwen, wat een tranen, wat een geluk! Ik sluit af met een gedicht over mijn reis. Veel lees plezier!!!

Thailand: (met Brigit)
- Bangkok; Enorme drukte, straat eten, moderne gebouwen, shopping centra's, bedelende mensen. Inge (moeder van Brigit) reisde met ons mee.
- Koh Tao; Duikbrevet!
- Krabi; Thaise kookcursus.
- Koh Phi Phi; Feesten, duiken, strand.
- Chiang Mai; markten, 2 daagse prachtige jungle wandeltrip.
- Pai; hippie stadje, op de scooter.
- Vreselijke busrit van Pai naar de grens van Laos.

Laos: (Met Brigit)
- Huay Xai; van de grens met de slowboot naar Luang Prabang. Prachtige bergachtige omgeving langs de Mekong Rivier.
- Luang Prabang; autentiek stadje, 's ochtends het monniken ritueel bekijken.
- Vangvien; Tubing (met band van rivier af), feesten, prachtige omgeving.
- Vientiane; Franse invloeden en monumenten. Bidden met de locals.
- Tha Kheck; Kong Lo Cave (prachtige enorme grot).
- Paksé: Tussenovernachting.
- Don Det; 4000 eilanden, feesten, roze dolfijnen, watervallen, zwemmen in de Mekong.

Cambodja:
- Kratie; weinig toeristen, fietsen met spanjaarden, zwaaien als de koningin.
- Siem Reap; met Stephanie, Tempel complex van Angkor, rond fietsen, Tuc tuc, doctor fish.
- Pursat; één andere toerist, lokale leven, op scooter naar drijvend vissersdorp, zwaaien als sinterklaas.
- Osom; taxi 8 locals en ik door de bergen en onverharde wegen, spannend en prachtig, slapen en praten met locals in mini dorp.
- Koh Kong; vissersstad, op scooter met nederlandse meid, watervallen, strand.
- Sihanoukville; met Brigit feesten, prostitutie, werkende kinderen.
- Koh Rong; Met Lauren en Vicky, eiland, strand, wandelen door jungle, prachtige smeltende zonsondergang in de zee.
- Phnom Penh; Vreselijk emotionele Killing Field, gehandicapten bezoeken NCDP, duizenden scooters.

Vietnam: (met Omri en Lisa)
- Ho Chi Minh City (Saigon); (Met Omri) Miljoenen scooters, Cu Chi tunnels, feesten, War museum.
- Mui Ne; met Engelse jongens feesten, witte en rode zandduinen, veel Russen.
- Dalat; (Lisa en Dor ontmoet) Adembenemende omgeving; abseilen van 25 meter hoge waterval, springen vanaf 10 meter cliff, wezelpoep koffie drinken, krekel eten, bloemenkassen.
- Nha Trang; Duiken, waterpark, strand, feesten. Krisi ontmoet.
- Hoi An; Op scooter naar ruïnes en marmere bergen, fietsend naar het romantische en architecturaal old city.
- Dong Hoi; op scooter naar ecotrail en paradise cave (grot). Prachtig unieke omgeving.
- Nihm Binh; met bootje over de rivier door de rijstvelden en rotsen, met scooter door chaotische verkeer naar national park vol met spinnen!
- Hanoi; wandeltocht door de oude knusse stad, straateten, toeristen.
- Sapa; geweldige wandeltocht over de rijstterassen en door de bergen, homestay slapen, op scooter naar waterval.
- Hanoi; met een vreselijke (laatste keer) slaapbus terug naar Hanoi.
- Halong Bay; op boot over de zee langs de mysterieuse rotsen en bergen, helaas regen, kayaken, grotten.
- Hanoi; weer terug, afscheid nemen van lieve Lisa! Afscheid nemen van het prachtige Vietnam.

- Thailand: Bangkok; een volle dag vol zenuwen souveniers kopen. Spullen weggegeven aan een muziek spelend kind.

Misschien was het iets saai om dit te lezen in een opsomming, maar voor mij was het schrijven hiervan een terugblik op een prachtige reis door Zuid-Oost Azië. Een gebied van de aarde waarvan iedereen een indruk moet krijgen. Daarom schrijf ik nu: Zuid-Oost Azië, de landen van:
- Miljoenen scooters waar 5 mensen per keer op worden vervoerd.
- Scooters met hele bouwwerken, bomen en dieren.
- Kinderen rijdend op een waterbuffeloo.
- Bedekte lichamen tegen het bruin worden. Zelfs de kapishon over de helm. Maar zweten... nee hoor.
- stieren parkeren op de weg en koeien overal tussen het verkeer.
- plastic stoeltjes langs de weg waar straat eten of goedkoop bier te vinden is.
- Chaotische verkeer, toeteren, door rood rijden, geen strepen, geen regels.
- Wij maken foto's van hen, zij van ons.
- Arme mensen met een I-phone en luxe auto's.
- Kleur en geurrijke markten.
- Vieze geuren van afval of vis.
- Vrachtwagens met honderden honden, kippen, katten op elkaar gepropt.
- Hele beesten (varken, kippen, eenden) op de barbecue.
- Vriendelijke bevolking, soms voor het geld, vaak vanwege hun vrolijke mentaliteit.
- Vrouwen werkend op het land, mannen slapend in een winkeltje of op Tuc Tuc.
- Overal spelende kinderen die bijna nooit huilen.
- Familie staat duidelijk op nummer 1.
- De landen waarin ik mij vaak thuis, prettig en op mijn gemak voelde. Prachtige cultuur, mensen en natuur!

Soms vond ik de bedelende mensen zielig en ging het aan mijn hart. Maar aan de andere kant kan ik het ook op een nuchtere manier bekijken. 100 jaar geleden was Nederland ook niet ontwikkeld en rijk. Uiteindelijk zullen deze landen deze ontwikkeling ook door maken. En als je de gulle lach op hen gezichten ziet, denk ik; wij kunnen een voorbeeld aan deze mensen nemen. Genieten van wat je om je heen hebt en geluk vinden in de kleinste elementen van het leven.

Thuis komen:
Tijdens de 12 uur lange vlucht van Bangkok naar Amsterdam had ik 2 uurtjes geslapen. Voor de rest waren mijn gedachte bij mijn lieve Hugo, familie en vrienden. Op het moment dat er omgeroepen werd 'We arriving in Amsterdam about 45 min.' kwamen de tranen. Mijn reis was over, ik had het volbracht! Geen één keer ziek geweest, geen verwondingen, geen ongelukken, niets belangrijks gesloten of kwijtgeraakt, geen vreselijke heimwee. Tja, dan voel ik me toch wel sterk! Het wachten op mijn backpack op Schiphol duurde een eeuwigheid. Ik wist namelijk dat al mijn geliefden een paar meter bij mij vandaan waren. Mijn hart sprong bijna uit mijn lichaam, het zweet trilde bijna van mijn handen en mijn gedachtes schoten door mijn hoofd. Ik gooide mijn backpack voor de laatste keer op mijn rug en liep naar DE hal. Hugo en ik keken elkaar recht aan in een opening van de gang. Ik hoorde mijn moeder schreeuwen en zag Hugo rennend op mij af komen. Ik beukte met mijn backpack de andere mensen weg en omhelsde na 4 maanden eindelijk weer mijn aller liefste schat van de hele wereld! Dat was janken natuurlijk! Toen liep ik naar de rest van mijn familie en vrienden. Ik wist niet waar ik kijken moest en zag opeens niemand meer. Eén voor één omhelsde ik degene die op dat moment voor mij stond. Dat er drie spandoeken voor mijn neus stonden, zag ik ook niet eens. 16 mensen kwamen mij ophalen en het eerste wat ik at op Nederlandse bodem was kaas met komkommer, wat ze voor mij hadden meegenomen. Ik wilde iedereen blijven omhelsen en zoenen. Wat een gevoel, wat een tranen, wat een geluk! Mijn lieve nichtje Romee die opeens zo groot was geworden wist niet zo goed wat ze er mee aan moest, maar volgens mij herkende ze mij wel een beetje. De lieverd! En dan mijn ouders en mijn zus... janken! En toen mijn lieve vriendinnen... janken! En uiteraard mijn lieve schoonfamilie! Wat heerlijk om mijn vertrouwde mensen waar ik zo veel van hou weer bij mij te hebben!

Het is vreemd om weer thuis te zijn. Een eigen kleding kast hebben, in mijn blootje door het huis lopen, een koelkast vol eten en drinken, drinkbaar water uit de kraan, rustig verkeer, iedereen die jou kent. Als reiziger leef je best egoïstisch, je denkt alleen maar aan jezelf en doet wat jij leuk vind om te doen. Niemand kon mij daar, ik was anoniem, ik hoefde geen rekening met anderen te houden. Hier in Winkel kent bijna iedereen mij en moet ik uiteraard ook weer rekening met anderen houden. Naar de voetbal van Hugo kijken, oppassen op Maud en Romee, moederdag, werken, buren, enz. Dit zijn uiteraard leuke dingen, maar nog wel even wennen dat je weer geleefd wordt. Ook vertel ik tegen de meeste mensen een kort standaard verhaaltje over mijn reis, wat ik erg zonde vind. Mijn reis is natuurlijk veel meer waard als een praatje van 2 minuten. Maar ik begrijp dat ik niet altijd uren kan praten over mijn reis, hihi. Ondanks dat het nog wennen is, is het fantastisch om lekker thuis te zijn. Ik woon nu echt samen met Hugo en het is alsof we weer helemaal verlieft op elkaar zijn. De vlinders zitten er weer!

Hugo en ik hebben ook veel gedichten naar elkaar toe gestuurd, die voor eeuwig een reflectie geven van onze sterke relatie die ons door deze 8 maanden heeft gesleurd.
Ik wil mijn reisverslagen afsluiten met een gedicht die ik in het vliegtuig heb geschreven. Deze gaat niet over Hugo en mij natuurlijk, maar over mijn reis. Iedereen bedankt voor alle belangstelling en tot snel!

Het was iemand anders verhaal,
Naar landen met een andere taal.
Het werd mijn idee en plan,
Reizen, daar droomde ik van.

Velen voorbereidingen gingen eraan vooraf,
Wat mij een enthousiast gevoel gaf.
Weg van het dagelijkse ritueel,
Reizen, totdat ik mij verveel.

Uiteraard moest ook mensen missen,
Mijn dierbaren die ik niet uit mijn gedachte kon wissen.
Hugo, familie, kennissen, vrienden en buren,
Werden van mij gescheiden door vele muren.

Australië was het land waarmee ik begon,
Werk en reiservaring was wat ik hier won.
Oost, Zuid en Tasmanië heb ik bekeken,
De kust en bergen die prachtig leken.

Toen naar Thailand,
Dat was een hele andere kant.
Duiken, feesten, jungle en natuur,
Maakte het reizen hier puur.

Laos was het volgende land,
Het toerisme en buurlanden houden dit land in stand.
Met de slowboat over de Mekong Rivier,
Met de bossen en bergen in het viezier.
Varen in de grot en feesten op de eilanden,
Niet wetend waar ik de volgende dag zou belanden.

Cambodja reisde ik alleen,
Het Tempelcomplex van Angkor was als geen één.
Het avontuur in de bergen zonder toeriste,
Was wat ik daarvóór miste.
Gehandicapten bezoeken in Phnom Penh,
Wijzer en sterker is wat ik daardoor geworden ben.

Reizen met Omri en Lisa in Vietnam,
Serieus rondtrekken, maar ook soms lam.
Kruipen in tunnels en abseilen van watervallen,
Duiken en trektochten zijn mij goed bevallen.

Toen was het 4 mei,
Naar huis toe, is wat ik zei.
Mijn privacy niet meer met anderen hoeven delen,
Niet meer bang hoeven zijn voor stelen.
Leven in een huis, niet meer uit een tas,
Dat was waar ik weer aan toe was.

Mijn lieve Hugo heb ik erg gemist,
Maar ik kom terug, is wat ik wist.
Hij heeft mij gesteund en bij gestaan,
Ik wil de rest van mijn leven met hem verder gaan.

Mijn ouders, zus en familie in mijn leven,
hebben mij genoeg bagage meegegeven.
Ik verlangde naar de gezelligheid van mijn vriendinnen,
Nu ik geland ben, kan het feest weer beginnen.

Mijn schoonfamilie heeft mij belangstelling gegeven,
Een warm gevoel bij hen blijft nu kleven.
De rest van mijn leven hoop ik bij jullie te zijn,
Want Hugo is van mijn!

Raar, maar waar.
Mijn reis is nu klaar.
Down omdat het over is,
Verdrietig vanwege het grote gemis.
Blij om iedereen weer te zien,
Sorry, jullie rust wordt nu weer verstoord door deze trien!


Liefs Pascale