5 november Gladstone

Hallo allemaal!

Wat vervelend dat het nu al zo koud is in Nederland. Heb met jullie te doen! Ik sla voor dit jaar maar even de winter over en geniet hier van elke dag 25-30 graden!

Omgeving Ayr:
In mijn vorige verslag ben ik vergeten te vertellen dat er in Ayr heel veel suiker wordt verbouwd. Misschien wel de meeste suikerplanten in heel Australie. Omdat dit een massa productie is, verbranden ze het omhulsel (blad en stengels) van de suikerplanten, zodat het minder is om te vervoeren naar de suikerfabriek. Peter (van de paardenfarm) nam mij mee naar een 'sugar-cane fire' en wat was dat mooi! Zoveel vuur, hitte, geluid en kleuren, echt overweldigend! Zie de foto's maar op Facebook. Wat ik zo bijzonder hiervan vind is dat het een geweld is van vuur en er zoveel in vlammen opgaat, maar de stengel met de suiker erin blijft staan.
Tussen Innisfail en Bowen is het landschap vrij vlak en droog. Uitgestrekte landgoederen met kleine boerderijen en oude tractors. Langs alle suikerplanten en over de autowegen heen loopt een rails waarop een treintje de suikerplanten vervoert naar de fabriek. Omdat de vlakten kaal zijn, hebben ze hier geen slagbomen nodig. Je ziet en hoort namelijk de trein aankomen.

Met Lenny in Airlie Beach:
Na drie weken in Ayr te hebben 'gewoond' en gewerkt, liet ik deze plek weer achter me en ging ik op weg naar Airlie Beach. Hier had ik afgesproken met Lenny. Lenny reist van Sydney naar Cairns en ik van Cairns naar Sydney. In Airlie Beach kruisten wij elkaar. Wat was het fijn om weer lekker Nederlands te kunnen praten en om een bekend gezicht te zien. We sliepen in een leuk hostel Magnums, met iedere avond live muziek en goedkoop bier. Helaas zaten wij in een ongeluks kamer; 9 mensen en 8 bedden, een dag geen water (wc, douche, kraan) en de tl-lamp viel naar beneden. Ondanks dat hadden wij het heel gezellig met 2 Argentijnse, 2 Zweedse, 2 Duitse en 2 Nederlandse op een kamer. Dat werd natuurlijk een wedstrijdje 'wie heeft het leukste land'. Bij het buiten terras/bar/muziek gedeelte waren gedeeltes waar je mocht roken. Lenny en ik zaten hier een pizza te eten, komt de security naar ons toe. Er mocht niet gerookt worden in het eetgedeelte en niet gegeten worden in het rookgedeelte. Die Australiers hebben soms wel aparte regels hoor.
Maar die Australiers weten trouwens wel hoe ze aan geld moeten komen. Wij raakten meerdere avonden aan de praat met echte Australische mannen. Velen werken in de mijnen waar sommigen 1000 dollar op een dag verdienen!!! Toen waren de meisjes wel even stil... Het voordeel daarvan was wel dat wij de hele avond bier van hen kregen! Ondanks dat de 'Aussie-guys' veel geld verdienen, er niet verkeerd uit zien en een goed gevoel voor humor hebben, krijg ik toch maar van een iemand kriebels in mijn buik. En dat is mijn 'Dutchie guy' Hugo!

In me uppie op Long Island:
Ik had een trip geboekt naar Long Island en The Whitsundays. Donderdag zou ik om 7.20 opgehaald worden met een bus vanaf Airlie Beach. Na 3 keer te hebben gebeld om te vragen waar die bus bleef en na 3 keer op een ander busstation te hebben gestaan, kwam de bus om 8.30. De chauffeur bracht mij naar Shute Harbour, waar ik op de boot zou stappen naar Long Island. Aangekomen op Shute Harbour moest ik nog 2 uur wachten op de boot! Ik zal maar denken: 'No worries', zoals ze dat hier allemaal zeggen. Ik heb daar toen de omgeving even bekent, wat erg mooi was! Mijn termosbeker is daar nog steeds van het uitzicht aan het genieten...
De boottocht naar Long Island was adembenemend mooi. Tussen alle rotsen, bergen en eilandjes door, vaarden we op de felblauwe zee. Zo prachtig om mee te maken, dat het niet te beschrijven of te fotograferen is. Op de boot waren veel stelletjes met kinderen, 40+ers en giegelende tieners. Hier kon ik met niemand aansluiting vinden. Dan is het toch best vreemd om echt alleen te zijn. Aangekomen op Long Island moest ik 2,5 uur wachten totdat ik in mijn hostelkamer kon. Ik liep rond en vond een klein afgelegen strandje waar ik in mijn eentje ging liggen. En wat een uitzicht! De tranen schoten even in mijn ogen van geluk, bewordering, nietigheid, vrijheid en rijkdom. Ik heb daar 2,5 uur gelegen, gezwommen en bewonderd. Toen inchecken en naar mijn hostelkamer, waar ik 3 Duitse meiden ontmoette. Zij sliepen op de kamer naast mij en vormden een hecht groepje, waar ik voor mijn gevoel niet echt tussen paste. Ik ging dus weer alleen naar het strand. Toen maar even op het gewone strand liggen bij de andere mensen. Veel stelletjes met kinderen en oudere mensen. Hier en daar een 'Hi' maar een verder gesprek kwam er niet. 's Middags kon ik mij uiteraard wel vermaken; nieuw eiland, nieuw hostel, strand, bossen, bergen, mooie foto's maken en zwemmen. Ik vond het dan ook wel fijn om alleen te zijn. Nadat ik gedoucht en opgemaakt was had ik het dan wel weer fijn gevonden om gezeldschap te hebben tijdens het eten. Alleen ging ik naar het restaurant en bestelde het goedkoopste gerechtje (18 dollar) en een biertje (6,5 dollar). Ik knikte wat naar andere mensen, lachtte een beetje, probeerde contact te maken, maar at alleen en dronk alleen mijn biertje. Dit zal ik waarschijnlijk wel vaker mee maken tijdens mijn reis, dus moet er maar aan wennen. Om half 8 ging ik naar mijn hostelkamer. Ik speelde een potje Yatzee tegen mijzelf, las in mijn Engelse boek, verslagje schrijven en tandenpoetsen. Toen ik in mijn bed lag riepen de Duitse meiden mij opeens. Er zat een kangoeroe voor onze kamers. Snel kwam ik uit bed en spotte mijn eerste wilde kangoeroe! Wat een leuk en lief beest. De andere meiden gingen ook al slapen, dan had ik gelukkig nog iemand waartegen ik welterusten kon zeggen, en die mij ook een fijne nacht wenstte. In mijn hele leven heb ik denk ik nog nooit zo weinig gepraat als deze dag. Ook wel eens goed voor de stembanden!
De volgende dag liep ik een wandeltocht over het eiland, op de bergen en tussen de bomen. Best avontuurlijk en spannend zo alleen. Ik hoorde veel geritsel om mij heen en durfte niet altijd te kijken wat voor dier het was. Vreemde enge dieren, slangen en grote spinnen hoefde ik niet te zien. Op de helft van de wandeltocht had ik een heel mooi uitzicht over de zee met de eilanden. Na hiervan genoten te hebben, vervolgde ik mijn wandeling tussen de bomen en vreemde dieren. Aan het einde kwam ik bij de zee uit die tegen te rotsen en keien aanklotste. Ik ging op een grote kei zitten, benen in de zee en genieten van het rustgevende geluid en het prachtige uitzicht. Heerlijk!
Bij terugkomst in het hostel raakte ik in contact met 2 Deense meiden. We gingen samen naar het strand, speelden midgedgolf, aten samen en dronken samen bier. Lekker weer even gezeldschap en gezelligheid. Op de midgetgolf baan zagen we een kangoeroe met een kleintje in de buidel. Wat een lieflijk gezicht! Tijdens het eten vergezelden 2 belgische jongens ons. Zij zaten samen in een rap-groep ' Gakke' waarvan we op YouTube de filmpjes bekeken en beluisterden, gerapt in het Frans en Vlaams.
Wanneer je alleen backpackt ontmoet je zo veel mensen uit zo veel verschillende landen, wat echt heel leuk is. Er worden dan vooral gewoontes uitgewisselt en elkaar een paar woorden geleerd uit dat land.

Zeiltocht naar The Whitsundays:
Zaterdag was de zeiltocht op de paarse Camira zeilboot langs de Whitsunday eilanden. Een tocht langs de rotsen, bergen en eilanden over het felblauwe water. Het was prachtig weer, zon met een briesje. Eerst vaarden we naar de White Haven, waar het witste strand van de wereld ligt. Ik had verwacht dat we naar een hoog uitkijkpunt zouden wandelen, zodat je de kleurverschillen van het witte zand, blauwe heldere zee en diepe donkere stukken kon zien. Maar helaas, we bleven een uur op het zelfde stukje strand. Zwemmen, foto's maken en mijn naam in het witte poederachtige zand schrijven. Het water was zo helder dat het zwembadwater leek. Ik kon de visjes bij me voeten zien zwemmen. Erg mooi! 's Middags gingen we een half uurtje snorkelen en het was weer bijzonder om tussen het onderwater leven te zwemmen. Helaas was het coraal erg grijs en zag ik geen bijzondere grote vissen of zeeschilpadden. Die had ik gelukkig wel al gezien in Cairns. Op de zeilboot was het eten goed verzorgt. Allerlei Australische lekkernijen en een bbq lunch. De rest van de dag vaarden we tussen alle eilandjes en beworderde ik het kalme blauwe water en de krachtige begroeide bergen. Ik sprak met een Nederlandse vrouw die samen met haar man over de hele wereld had gereist. Ik dacht dat ome Piet en tante Marianne de avontuurlijkste mensen in Nederland waren, maar ik denk toch dat dit stel het wint. Met open mond luisterde ik naar haar avontuurlijke en mooie verhalen. Op de Zuid-Pool een agressieve ijsbeer wegjagen, in India de mensen zien doodvriezen van de kou, op de Philipijnen behandelt worden als de koning, door Afrika reizen met een uit elkaar vallende oude trein, in Azie geconfronteerd worden met kinderprostitutie, op Hawai snorkelen tussen de walvissen en nu reizen ze met een camper door Australie. Wat een ervaringen, wauw! Dit stimuleerde mij weer heel erg om verder te reizen en meer van de wereld te zien en mee te maken. Wat kan het leven toch een feest zijn, je moet alleen zelf de slingers ophangen! Dus Hugo, maak je borst maar nat, want wij belanden nog een keer op de Zuid-Pool!

Nu back to basic in Gladstone:
Gisteravond ben ik, na een 10 uur durende busreis, aangekomen in Gladstone. Hier woont een ouder echtpaar van 75 en 80 jaar in een oud en ouderwets huisje. De muren zijn beschilderd met vrolijke schilderingen van een regenboog, Australisch landgoed, kikkers, bomen, vogels, bloemen, enz. Ze recyclen het regenwater door het op te vangen en te vilteren. De vrouw des huizes bakt zelf het brood, kookt op vuur en steen, werkt om en in het huis, verbouwd eigen groenten en kruiden, lacht veel, loopt op blote voeten en heeft een grappige, lieve, ouderwetse persoonlijkheid. De man des huizes is stil, werkt rond het huis, helpt zijn zoon met het bouwen van een nieuw biologisch huis op het erf en gaat op zondag naar de Jeu de boules. Ze hebben hier een paar koeien, een grote stier, eend/gans, kikkers, padden, spinnen, veel insecten, een hond die af en toe komt kijken en een zwarte grote slang die ergens rond het huis is. Dat is dus wel even slikken... Ze staan iedere morgen om 6 uur op, waarna de vrouw de koe gaat melken. Ik slaap in een huisje naast hun huis en als ik 's nachts naar de toilet moet, loop ik met een zaklampje tussen de padden en insecten door naar hun huis. Missie: leren mijn plas in te houden en mijn angst voor spinnen en insecten te verminderen.
Mijn werkzaamheden zijn vooral tuinieren en klusjes doen rond het huis. Ook hier is het rond de 30 graden, dus tussen 12.00 en 15.00 wordt er niet gewerkt en hangt er een geur van vers gebakken brood, cake en rook van het vuur. Ik zit hier echt in the middle of nowhere, een uur rijden van de stad af het binnenland in. Ik heb hier geen bereik met mijn telefoon, maar wonder boven wonder hebben ze hier wel internet en een tv. Dit adres heeft dus zo zijn voordelen en zijn nadelen, maar ik voel me er (als ik geen enge insecten zie of voel) wel prettig. Ik weet nog niet hoe lang ik hier blijf. Voor de mensen die het op willen zoeken op google maps /streetview: adres: 4680g QR001, ms 24, Gladstone, 4680. Ik kan er weinig uithalen...

Ik zal de foto's weer op Facebook proberen te zetten zodat jullie een beetje een beeld krijgen van waar ik nu weer terecht ben gekomen.

Dit was het dan weer voor nu. Mijn avontuurlijke reis gaat weer verder in Gladstone en ik zal wel weer zien wat er allemaal op mijn pad komt! (hopelijk geen grote zwarte slang)

Heel veel liefs Pascale.

ps. De toetsenborden in Australie hebben geen trema, vandaar dat deze steeds mist. Denk die er maar even bij!