5 november Gladstone
Door: Pascale Zwemmer
Blijf op de hoogte en volg Pascale
05 November 2012 | Australië, Gladstone
Hallo allemaal!
Wat vervelend dat het nu al zo koud is in Nederland. Heb met jullie te doen! Ik sla voor dit jaar maar even de winter over en geniet hier van elke dag 25-30 graden!
Omgeving Ayr:
In mijn vorige verslag ben ik vergeten te vertellen dat er in Ayr heel veel suiker wordt verbouwd. Misschien wel de meeste suikerplanten in heel Australie. Omdat dit een massa productie is, verbranden ze het omhulsel (blad en stengels) van de suikerplanten, zodat het minder is om te vervoeren naar de suikerfabriek. Peter (van de paardenfarm) nam mij mee naar een 'sugar-cane fire' en wat was dat mooi! Zoveel vuur, hitte, geluid en kleuren, echt overweldigend! Zie de foto's maar op Facebook. Wat ik zo bijzonder hiervan vind is dat het een geweld is van vuur en er zoveel in vlammen opgaat, maar de stengel met de suiker erin blijft staan.
Tussen Innisfail en Bowen is het landschap vrij vlak en droog. Uitgestrekte landgoederen met kleine boerderijen en oude tractors. Langs alle suikerplanten en over de autowegen heen loopt een rails waarop een treintje de suikerplanten vervoert naar de fabriek. Omdat de vlakten kaal zijn, hebben ze hier geen slagbomen nodig. Je ziet en hoort namelijk de trein aankomen.
Met Lenny in Airlie Beach:
Na drie weken in Ayr te hebben 'gewoond' en gewerkt, liet ik deze plek weer achter me en ging ik op weg naar Airlie Beach. Hier had ik afgesproken met Lenny. Lenny reist van Sydney naar Cairns en ik van Cairns naar Sydney. In Airlie Beach kruisten wij elkaar. Wat was het fijn om weer lekker Nederlands te kunnen praten en om een bekend gezicht te zien. We sliepen in een leuk hostel Magnums, met iedere avond live muziek en goedkoop bier. Helaas zaten wij in een ongeluks kamer; 9 mensen en 8 bedden, een dag geen water (wc, douche, kraan) en de tl-lamp viel naar beneden. Ondanks dat hadden wij het heel gezellig met 2 Argentijnse, 2 Zweedse, 2 Duitse en 2 Nederlandse op een kamer. Dat werd natuurlijk een wedstrijdje 'wie heeft het leukste land'. Bij het buiten terras/bar/muziek gedeelte waren gedeeltes waar je mocht roken. Lenny en ik zaten hier een pizza te eten, komt de security naar ons toe. Er mocht niet gerookt worden in het eetgedeelte en niet gegeten worden in het rookgedeelte. Die Australiers hebben soms wel aparte regels hoor.
Maar die Australiers weten trouwens wel hoe ze aan geld moeten komen. Wij raakten meerdere avonden aan de praat met echte Australische mannen. Velen werken in de mijnen waar sommigen 1000 dollar op een dag verdienen!!! Toen waren de meisjes wel even stil... Het voordeel daarvan was wel dat wij de hele avond bier van hen kregen! Ondanks dat de 'Aussie-guys' veel geld verdienen, er niet verkeerd uit zien en een goed gevoel voor humor hebben, krijg ik toch maar van een iemand kriebels in mijn buik. En dat is mijn 'Dutchie guy' Hugo!
In me uppie op Long Island:
Ik had een trip geboekt naar Long Island en The Whitsundays. Donderdag zou ik om 7.20 opgehaald worden met een bus vanaf Airlie Beach. Na 3 keer te hebben gebeld om te vragen waar die bus bleef en na 3 keer op een ander busstation te hebben gestaan, kwam de bus om 8.30. De chauffeur bracht mij naar Shute Harbour, waar ik op de boot zou stappen naar Long Island. Aangekomen op Shute Harbour moest ik nog 2 uur wachten op de boot! Ik zal maar denken: 'No worries', zoals ze dat hier allemaal zeggen. Ik heb daar toen de omgeving even bekent, wat erg mooi was! Mijn termosbeker is daar nog steeds van het uitzicht aan het genieten...
De boottocht naar Long Island was adembenemend mooi. Tussen alle rotsen, bergen en eilandjes door, vaarden we op de felblauwe zee. Zo prachtig om mee te maken, dat het niet te beschrijven of te fotograferen is. Op de boot waren veel stelletjes met kinderen, 40+ers en giegelende tieners. Hier kon ik met niemand aansluiting vinden. Dan is het toch best vreemd om echt alleen te zijn. Aangekomen op Long Island moest ik 2,5 uur wachten totdat ik in mijn hostelkamer kon. Ik liep rond en vond een klein afgelegen strandje waar ik in mijn eentje ging liggen. En wat een uitzicht! De tranen schoten even in mijn ogen van geluk, bewordering, nietigheid, vrijheid en rijkdom. Ik heb daar 2,5 uur gelegen, gezwommen en bewonderd. Toen inchecken en naar mijn hostelkamer, waar ik 3 Duitse meiden ontmoette. Zij sliepen op de kamer naast mij en vormden een hecht groepje, waar ik voor mijn gevoel niet echt tussen paste. Ik ging dus weer alleen naar het strand. Toen maar even op het gewone strand liggen bij de andere mensen. Veel stelletjes met kinderen en oudere mensen. Hier en daar een 'Hi' maar een verder gesprek kwam er niet. 's Middags kon ik mij uiteraard wel vermaken; nieuw eiland, nieuw hostel, strand, bossen, bergen, mooie foto's maken en zwemmen. Ik vond het dan ook wel fijn om alleen te zijn. Nadat ik gedoucht en opgemaakt was had ik het dan wel weer fijn gevonden om gezeldschap te hebben tijdens het eten. Alleen ging ik naar het restaurant en bestelde het goedkoopste gerechtje (18 dollar) en een biertje (6,5 dollar). Ik knikte wat naar andere mensen, lachtte een beetje, probeerde contact te maken, maar at alleen en dronk alleen mijn biertje. Dit zal ik waarschijnlijk wel vaker mee maken tijdens mijn reis, dus moet er maar aan wennen. Om half 8 ging ik naar mijn hostelkamer. Ik speelde een potje Yatzee tegen mijzelf, las in mijn Engelse boek, verslagje schrijven en tandenpoetsen. Toen ik in mijn bed lag riepen de Duitse meiden mij opeens. Er zat een kangoeroe voor onze kamers. Snel kwam ik uit bed en spotte mijn eerste wilde kangoeroe! Wat een leuk en lief beest. De andere meiden gingen ook al slapen, dan had ik gelukkig nog iemand waartegen ik welterusten kon zeggen, en die mij ook een fijne nacht wenstte. In mijn hele leven heb ik denk ik nog nooit zo weinig gepraat als deze dag. Ook wel eens goed voor de stembanden!
De volgende dag liep ik een wandeltocht over het eiland, op de bergen en tussen de bomen. Best avontuurlijk en spannend zo alleen. Ik hoorde veel geritsel om mij heen en durfte niet altijd te kijken wat voor dier het was. Vreemde enge dieren, slangen en grote spinnen hoefde ik niet te zien. Op de helft van de wandeltocht had ik een heel mooi uitzicht over de zee met de eilanden. Na hiervan genoten te hebben, vervolgde ik mijn wandeling tussen de bomen en vreemde dieren. Aan het einde kwam ik bij de zee uit die tegen te rotsen en keien aanklotste. Ik ging op een grote kei zitten, benen in de zee en genieten van het rustgevende geluid en het prachtige uitzicht. Heerlijk!
Bij terugkomst in het hostel raakte ik in contact met 2 Deense meiden. We gingen samen naar het strand, speelden midgedgolf, aten samen en dronken samen bier. Lekker weer even gezeldschap en gezelligheid. Op de midgetgolf baan zagen we een kangoeroe met een kleintje in de buidel. Wat een lieflijk gezicht! Tijdens het eten vergezelden 2 belgische jongens ons. Zij zaten samen in een rap-groep ' Gakke' waarvan we op YouTube de filmpjes bekeken en beluisterden, gerapt in het Frans en Vlaams.
Wanneer je alleen backpackt ontmoet je zo veel mensen uit zo veel verschillende landen, wat echt heel leuk is. Er worden dan vooral gewoontes uitgewisselt en elkaar een paar woorden geleerd uit dat land.
Zeiltocht naar The Whitsundays:
Zaterdag was de zeiltocht op de paarse Camira zeilboot langs de Whitsunday eilanden. Een tocht langs de rotsen, bergen en eilanden over het felblauwe water. Het was prachtig weer, zon met een briesje. Eerst vaarden we naar de White Haven, waar het witste strand van de wereld ligt. Ik had verwacht dat we naar een hoog uitkijkpunt zouden wandelen, zodat je de kleurverschillen van het witte zand, blauwe heldere zee en diepe donkere stukken kon zien. Maar helaas, we bleven een uur op het zelfde stukje strand. Zwemmen, foto's maken en mijn naam in het witte poederachtige zand schrijven. Het water was zo helder dat het zwembadwater leek. Ik kon de visjes bij me voeten zien zwemmen. Erg mooi! 's Middags gingen we een half uurtje snorkelen en het was weer bijzonder om tussen het onderwater leven te zwemmen. Helaas was het coraal erg grijs en zag ik geen bijzondere grote vissen of zeeschilpadden. Die had ik gelukkig wel al gezien in Cairns. Op de zeilboot was het eten goed verzorgt. Allerlei Australische lekkernijen en een bbq lunch. De rest van de dag vaarden we tussen alle eilandjes en beworderde ik het kalme blauwe water en de krachtige begroeide bergen. Ik sprak met een Nederlandse vrouw die samen met haar man over de hele wereld had gereist. Ik dacht dat ome Piet en tante Marianne de avontuurlijkste mensen in Nederland waren, maar ik denk toch dat dit stel het wint. Met open mond luisterde ik naar haar avontuurlijke en mooie verhalen. Op de Zuid-Pool een agressieve ijsbeer wegjagen, in India de mensen zien doodvriezen van de kou, op de Philipijnen behandelt worden als de koning, door Afrika reizen met een uit elkaar vallende oude trein, in Azie geconfronteerd worden met kinderprostitutie, op Hawai snorkelen tussen de walvissen en nu reizen ze met een camper door Australie. Wat een ervaringen, wauw! Dit stimuleerde mij weer heel erg om verder te reizen en meer van de wereld te zien en mee te maken. Wat kan het leven toch een feest zijn, je moet alleen zelf de slingers ophangen! Dus Hugo, maak je borst maar nat, want wij belanden nog een keer op de Zuid-Pool!
Nu back to basic in Gladstone:
Gisteravond ben ik, na een 10 uur durende busreis, aangekomen in Gladstone. Hier woont een ouder echtpaar van 75 en 80 jaar in een oud en ouderwets huisje. De muren zijn beschilderd met vrolijke schilderingen van een regenboog, Australisch landgoed, kikkers, bomen, vogels, bloemen, enz. Ze recyclen het regenwater door het op te vangen en te vilteren. De vrouw des huizes bakt zelf het brood, kookt op vuur en steen, werkt om en in het huis, verbouwd eigen groenten en kruiden, lacht veel, loopt op blote voeten en heeft een grappige, lieve, ouderwetse persoonlijkheid. De man des huizes is stil, werkt rond het huis, helpt zijn zoon met het bouwen van een nieuw biologisch huis op het erf en gaat op zondag naar de Jeu de boules. Ze hebben hier een paar koeien, een grote stier, eend/gans, kikkers, padden, spinnen, veel insecten, een hond die af en toe komt kijken en een zwarte grote slang die ergens rond het huis is. Dat is dus wel even slikken... Ze staan iedere morgen om 6 uur op, waarna de vrouw de koe gaat melken. Ik slaap in een huisje naast hun huis en als ik 's nachts naar de toilet moet, loop ik met een zaklampje tussen de padden en insecten door naar hun huis. Missie: leren mijn plas in te houden en mijn angst voor spinnen en insecten te verminderen.
Mijn werkzaamheden zijn vooral tuinieren en klusjes doen rond het huis. Ook hier is het rond de 30 graden, dus tussen 12.00 en 15.00 wordt er niet gewerkt en hangt er een geur van vers gebakken brood, cake en rook van het vuur. Ik zit hier echt in the middle of nowhere, een uur rijden van de stad af het binnenland in. Ik heb hier geen bereik met mijn telefoon, maar wonder boven wonder hebben ze hier wel internet en een tv. Dit adres heeft dus zo zijn voordelen en zijn nadelen, maar ik voel me er (als ik geen enge insecten zie of voel) wel prettig. Ik weet nog niet hoe lang ik hier blijf. Voor de mensen die het op willen zoeken op google maps /streetview: adres: 4680g QR001, ms 24, Gladstone, 4680. Ik kan er weinig uithalen...
Ik zal de foto's weer op Facebook proberen te zetten zodat jullie een beetje een beeld krijgen van waar ik nu weer terecht ben gekomen.
Dit was het dan weer voor nu. Mijn avontuurlijke reis gaat weer verder in Gladstone en ik zal wel weer zien wat er allemaal op mijn pad komt! (hopelijk geen grote zwarte slang)
Heel veel liefs Pascale.
ps. De toetsenborden in Australie hebben geen trema, vandaar dat deze steeds mist. Denk die er maar even bij!
Wat vervelend dat het nu al zo koud is in Nederland. Heb met jullie te doen! Ik sla voor dit jaar maar even de winter over en geniet hier van elke dag 25-30 graden!
Omgeving Ayr:
In mijn vorige verslag ben ik vergeten te vertellen dat er in Ayr heel veel suiker wordt verbouwd. Misschien wel de meeste suikerplanten in heel Australie. Omdat dit een massa productie is, verbranden ze het omhulsel (blad en stengels) van de suikerplanten, zodat het minder is om te vervoeren naar de suikerfabriek. Peter (van de paardenfarm) nam mij mee naar een 'sugar-cane fire' en wat was dat mooi! Zoveel vuur, hitte, geluid en kleuren, echt overweldigend! Zie de foto's maar op Facebook. Wat ik zo bijzonder hiervan vind is dat het een geweld is van vuur en er zoveel in vlammen opgaat, maar de stengel met de suiker erin blijft staan.
Tussen Innisfail en Bowen is het landschap vrij vlak en droog. Uitgestrekte landgoederen met kleine boerderijen en oude tractors. Langs alle suikerplanten en over de autowegen heen loopt een rails waarop een treintje de suikerplanten vervoert naar de fabriek. Omdat de vlakten kaal zijn, hebben ze hier geen slagbomen nodig. Je ziet en hoort namelijk de trein aankomen.
Met Lenny in Airlie Beach:
Na drie weken in Ayr te hebben 'gewoond' en gewerkt, liet ik deze plek weer achter me en ging ik op weg naar Airlie Beach. Hier had ik afgesproken met Lenny. Lenny reist van Sydney naar Cairns en ik van Cairns naar Sydney. In Airlie Beach kruisten wij elkaar. Wat was het fijn om weer lekker Nederlands te kunnen praten en om een bekend gezicht te zien. We sliepen in een leuk hostel Magnums, met iedere avond live muziek en goedkoop bier. Helaas zaten wij in een ongeluks kamer; 9 mensen en 8 bedden, een dag geen water (wc, douche, kraan) en de tl-lamp viel naar beneden. Ondanks dat hadden wij het heel gezellig met 2 Argentijnse, 2 Zweedse, 2 Duitse en 2 Nederlandse op een kamer. Dat werd natuurlijk een wedstrijdje 'wie heeft het leukste land'. Bij het buiten terras/bar/muziek gedeelte waren gedeeltes waar je mocht roken. Lenny en ik zaten hier een pizza te eten, komt de security naar ons toe. Er mocht niet gerookt worden in het eetgedeelte en niet gegeten worden in het rookgedeelte. Die Australiers hebben soms wel aparte regels hoor.
Maar die Australiers weten trouwens wel hoe ze aan geld moeten komen. Wij raakten meerdere avonden aan de praat met echte Australische mannen. Velen werken in de mijnen waar sommigen 1000 dollar op een dag verdienen!!! Toen waren de meisjes wel even stil... Het voordeel daarvan was wel dat wij de hele avond bier van hen kregen! Ondanks dat de 'Aussie-guys' veel geld verdienen, er niet verkeerd uit zien en een goed gevoel voor humor hebben, krijg ik toch maar van een iemand kriebels in mijn buik. En dat is mijn 'Dutchie guy' Hugo!
In me uppie op Long Island:
Ik had een trip geboekt naar Long Island en The Whitsundays. Donderdag zou ik om 7.20 opgehaald worden met een bus vanaf Airlie Beach. Na 3 keer te hebben gebeld om te vragen waar die bus bleef en na 3 keer op een ander busstation te hebben gestaan, kwam de bus om 8.30. De chauffeur bracht mij naar Shute Harbour, waar ik op de boot zou stappen naar Long Island. Aangekomen op Shute Harbour moest ik nog 2 uur wachten op de boot! Ik zal maar denken: 'No worries', zoals ze dat hier allemaal zeggen. Ik heb daar toen de omgeving even bekent, wat erg mooi was! Mijn termosbeker is daar nog steeds van het uitzicht aan het genieten...
De boottocht naar Long Island was adembenemend mooi. Tussen alle rotsen, bergen en eilandjes door, vaarden we op de felblauwe zee. Zo prachtig om mee te maken, dat het niet te beschrijven of te fotograferen is. Op de boot waren veel stelletjes met kinderen, 40+ers en giegelende tieners. Hier kon ik met niemand aansluiting vinden. Dan is het toch best vreemd om echt alleen te zijn. Aangekomen op Long Island moest ik 2,5 uur wachten totdat ik in mijn hostelkamer kon. Ik liep rond en vond een klein afgelegen strandje waar ik in mijn eentje ging liggen. En wat een uitzicht! De tranen schoten even in mijn ogen van geluk, bewordering, nietigheid, vrijheid en rijkdom. Ik heb daar 2,5 uur gelegen, gezwommen en bewonderd. Toen inchecken en naar mijn hostelkamer, waar ik 3 Duitse meiden ontmoette. Zij sliepen op de kamer naast mij en vormden een hecht groepje, waar ik voor mijn gevoel niet echt tussen paste. Ik ging dus weer alleen naar het strand. Toen maar even op het gewone strand liggen bij de andere mensen. Veel stelletjes met kinderen en oudere mensen. Hier en daar een 'Hi' maar een verder gesprek kwam er niet. 's Middags kon ik mij uiteraard wel vermaken; nieuw eiland, nieuw hostel, strand, bossen, bergen, mooie foto's maken en zwemmen. Ik vond het dan ook wel fijn om alleen te zijn. Nadat ik gedoucht en opgemaakt was had ik het dan wel weer fijn gevonden om gezeldschap te hebben tijdens het eten. Alleen ging ik naar het restaurant en bestelde het goedkoopste gerechtje (18 dollar) en een biertje (6,5 dollar). Ik knikte wat naar andere mensen, lachtte een beetje, probeerde contact te maken, maar at alleen en dronk alleen mijn biertje. Dit zal ik waarschijnlijk wel vaker mee maken tijdens mijn reis, dus moet er maar aan wennen. Om half 8 ging ik naar mijn hostelkamer. Ik speelde een potje Yatzee tegen mijzelf, las in mijn Engelse boek, verslagje schrijven en tandenpoetsen. Toen ik in mijn bed lag riepen de Duitse meiden mij opeens. Er zat een kangoeroe voor onze kamers. Snel kwam ik uit bed en spotte mijn eerste wilde kangoeroe! Wat een leuk en lief beest. De andere meiden gingen ook al slapen, dan had ik gelukkig nog iemand waartegen ik welterusten kon zeggen, en die mij ook een fijne nacht wenstte. In mijn hele leven heb ik denk ik nog nooit zo weinig gepraat als deze dag. Ook wel eens goed voor de stembanden!
De volgende dag liep ik een wandeltocht over het eiland, op de bergen en tussen de bomen. Best avontuurlijk en spannend zo alleen. Ik hoorde veel geritsel om mij heen en durfte niet altijd te kijken wat voor dier het was. Vreemde enge dieren, slangen en grote spinnen hoefde ik niet te zien. Op de helft van de wandeltocht had ik een heel mooi uitzicht over de zee met de eilanden. Na hiervan genoten te hebben, vervolgde ik mijn wandeling tussen de bomen en vreemde dieren. Aan het einde kwam ik bij de zee uit die tegen te rotsen en keien aanklotste. Ik ging op een grote kei zitten, benen in de zee en genieten van het rustgevende geluid en het prachtige uitzicht. Heerlijk!
Bij terugkomst in het hostel raakte ik in contact met 2 Deense meiden. We gingen samen naar het strand, speelden midgedgolf, aten samen en dronken samen bier. Lekker weer even gezeldschap en gezelligheid. Op de midgetgolf baan zagen we een kangoeroe met een kleintje in de buidel. Wat een lieflijk gezicht! Tijdens het eten vergezelden 2 belgische jongens ons. Zij zaten samen in een rap-groep ' Gakke' waarvan we op YouTube de filmpjes bekeken en beluisterden, gerapt in het Frans en Vlaams.
Wanneer je alleen backpackt ontmoet je zo veel mensen uit zo veel verschillende landen, wat echt heel leuk is. Er worden dan vooral gewoontes uitgewisselt en elkaar een paar woorden geleerd uit dat land.
Zeiltocht naar The Whitsundays:
Zaterdag was de zeiltocht op de paarse Camira zeilboot langs de Whitsunday eilanden. Een tocht langs de rotsen, bergen en eilanden over het felblauwe water. Het was prachtig weer, zon met een briesje. Eerst vaarden we naar de White Haven, waar het witste strand van de wereld ligt. Ik had verwacht dat we naar een hoog uitkijkpunt zouden wandelen, zodat je de kleurverschillen van het witte zand, blauwe heldere zee en diepe donkere stukken kon zien. Maar helaas, we bleven een uur op het zelfde stukje strand. Zwemmen, foto's maken en mijn naam in het witte poederachtige zand schrijven. Het water was zo helder dat het zwembadwater leek. Ik kon de visjes bij me voeten zien zwemmen. Erg mooi! 's Middags gingen we een half uurtje snorkelen en het was weer bijzonder om tussen het onderwater leven te zwemmen. Helaas was het coraal erg grijs en zag ik geen bijzondere grote vissen of zeeschilpadden. Die had ik gelukkig wel al gezien in Cairns. Op de zeilboot was het eten goed verzorgt. Allerlei Australische lekkernijen en een bbq lunch. De rest van de dag vaarden we tussen alle eilandjes en beworderde ik het kalme blauwe water en de krachtige begroeide bergen. Ik sprak met een Nederlandse vrouw die samen met haar man over de hele wereld had gereist. Ik dacht dat ome Piet en tante Marianne de avontuurlijkste mensen in Nederland waren, maar ik denk toch dat dit stel het wint. Met open mond luisterde ik naar haar avontuurlijke en mooie verhalen. Op de Zuid-Pool een agressieve ijsbeer wegjagen, in India de mensen zien doodvriezen van de kou, op de Philipijnen behandelt worden als de koning, door Afrika reizen met een uit elkaar vallende oude trein, in Azie geconfronteerd worden met kinderprostitutie, op Hawai snorkelen tussen de walvissen en nu reizen ze met een camper door Australie. Wat een ervaringen, wauw! Dit stimuleerde mij weer heel erg om verder te reizen en meer van de wereld te zien en mee te maken. Wat kan het leven toch een feest zijn, je moet alleen zelf de slingers ophangen! Dus Hugo, maak je borst maar nat, want wij belanden nog een keer op de Zuid-Pool!
Nu back to basic in Gladstone:
Gisteravond ben ik, na een 10 uur durende busreis, aangekomen in Gladstone. Hier woont een ouder echtpaar van 75 en 80 jaar in een oud en ouderwets huisje. De muren zijn beschilderd met vrolijke schilderingen van een regenboog, Australisch landgoed, kikkers, bomen, vogels, bloemen, enz. Ze recyclen het regenwater door het op te vangen en te vilteren. De vrouw des huizes bakt zelf het brood, kookt op vuur en steen, werkt om en in het huis, verbouwd eigen groenten en kruiden, lacht veel, loopt op blote voeten en heeft een grappige, lieve, ouderwetse persoonlijkheid. De man des huizes is stil, werkt rond het huis, helpt zijn zoon met het bouwen van een nieuw biologisch huis op het erf en gaat op zondag naar de Jeu de boules. Ze hebben hier een paar koeien, een grote stier, eend/gans, kikkers, padden, spinnen, veel insecten, een hond die af en toe komt kijken en een zwarte grote slang die ergens rond het huis is. Dat is dus wel even slikken... Ze staan iedere morgen om 6 uur op, waarna de vrouw de koe gaat melken. Ik slaap in een huisje naast hun huis en als ik 's nachts naar de toilet moet, loop ik met een zaklampje tussen de padden en insecten door naar hun huis. Missie: leren mijn plas in te houden en mijn angst voor spinnen en insecten te verminderen.
Mijn werkzaamheden zijn vooral tuinieren en klusjes doen rond het huis. Ook hier is het rond de 30 graden, dus tussen 12.00 en 15.00 wordt er niet gewerkt en hangt er een geur van vers gebakken brood, cake en rook van het vuur. Ik zit hier echt in the middle of nowhere, een uur rijden van de stad af het binnenland in. Ik heb hier geen bereik met mijn telefoon, maar wonder boven wonder hebben ze hier wel internet en een tv. Dit adres heeft dus zo zijn voordelen en zijn nadelen, maar ik voel me er (als ik geen enge insecten zie of voel) wel prettig. Ik weet nog niet hoe lang ik hier blijf. Voor de mensen die het op willen zoeken op google maps /streetview: adres: 4680g QR001, ms 24, Gladstone, 4680. Ik kan er weinig uithalen...
Ik zal de foto's weer op Facebook proberen te zetten zodat jullie een beetje een beeld krijgen van waar ik nu weer terecht ben gekomen.
Dit was het dan weer voor nu. Mijn avontuurlijke reis gaat weer verder in Gladstone en ik zal wel weer zien wat er allemaal op mijn pad komt! (hopelijk geen grote zwarte slang)
Heel veel liefs Pascale.
ps. De toetsenborden in Australie hebben geen trema, vandaar dat deze steeds mist. Denk die er maar even bij!
-
05 November 2012 - 10:34
Margreet:
Ha jammer Dirk je bent niet de eerste!
Leuk verhaal Pas, veel plezier in Gladstone!
XX -
05 November 2012 - 11:19
Laura:
Hee zus.
Wat een verhaal weer. Je beleefd zoveel. Maar toch als ik dan je verhaal lees en dat je dan aldoor alleen bent geweest dan denk ik, ik bel mijn prive captain even op en vlieg even naar je toe. Helaas. Ik moet het met een verhaal en foto's doen. Begin je onderhand nu wel erg te missen. Wij zijn altijd zo met elkaar geweest.
En dan die spinnen. Ja meid je moet er nu aan geloven. Weet je nog dat ik 20 was, jij 16 en je spin zag snachts, niet meer kon slapen en bij mij in bed kroop. Hahaha
Nou lieverd ik kijk weer uit naar je volgende verhaal.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
05 November 2012 - 14:49
Dirk:
ha die skone dochter
go was Margreet en je zus toch eerder dan ik maar dat komt omdat ik morgen ochtend 6 nov visite
krijg van de zussen van Marie je weet wel Wil en Greet die ook hun mannen hebben verloren afgelopen jaar dus ik moest mijn huis vanmorgen soppen stofzuigen en de vloer in de was zetten want als ze komen is het dan spik en span dus ik had het druk
dan ff mijn nieuws ik moet naar de k.n.o arts voor mijn oren want het lijkt wel dat ik stokdoof word
14 nov moet ik op konsult dus ff een weekje wachten. go meid wat heb je al weer veel meegemaakt .ik had long yland opgezocht op google en zag er 2 resorts op in het midden en op het noorden
voor de rest alleen maar bomen maar het leek me er erg mooi
voor de rest heb ik eigenlijk geen nieuws meer alleen dat hugo straks bij mij komt eten en we eten heerlijke hollandse kost n.l boerenkool met worst
hou je taai en denk er om dat je niet te veel alleen in die bossen en op de stranden rondzwalkt want ik maak mij daar wel een beetje bezorgd over
gr skoon pap -
05 November 2012 - 16:12
Marianne (en Cor):
Hoi Pascale,
Wat maak je toch veel mee en wat kan je toch heerlijk (West-Fries) relativeren. Je maakt je niet druk als je dan alleen bent en neemt het zoals het komt. Je weet natuurlijk dat je in NL veel trouwe lezers / fans hebt, dus écht alleen ben je niet, toch. Vandaag valt het in NL. gelukkig mee qua weer. Zit noodgedwongen thuis, een griep(je) uit te zieken. Ben al een paar weken kwakkelende (qua gezondheid, dan). Dat krijg je van die akelige regen.
Hoe gaat dat voor de Aussies die een wooffer willen. Iedereen die behoefte heeft aan gezelschap c.q. hulp (met een paar flinke handen) kan zich aanmelden? Vindt er nog een screening plaats? En weet jij ook wat je te wachten staat op een adres of merk je dat wel als je er eenmaal bent?
Ben zeer benieuwd naar je volgende belevenissen. Een spannend boek is er niets bij!
Groetjes! -
05 November 2012 - 16:12
Marianne (en Cor):
Hoi Pascale,
Wat maak je toch veel mee en wat kan je toch heerlijk (West-Fries) relativeren. Je maakt je niet druk als je dan alleen bent en neemt het zoals het komt. Je weet natuurlijk dat je in NL veel trouwe lezers / fans hebt, dus écht alleen ben je niet, toch. Vandaag valt het in NL. gelukkig mee qua weer. Zit noodgedwongen thuis, een griep(je) uit te zieken. Ben al een paar weken kwakkelende (qua gezondheid, dan). Dat krijg je van die akelige regen.
Hoe gaat dat voor de Aussies die een wooffer willen. Iedereen die behoefte heeft aan gezelschap c.q. hulp (met een paar flinke handen) kan zich aanmelden? Vindt er nog een screening plaats? En weet jij ook wat je te wachten staat op een adres of merk je dat wel als je er eenmaal bent?
Ben zeer benieuwd naar je volgende belevenissen. Een spannend boek is er niets bij!
Groetjes! -
05 November 2012 - 21:52
Je Mama:
Hallo Pascale,
wat heb je weer een leuk verslag geschreven, spannend en bijzonder om dat van jou te vernemen. zo word je ook op jezelf teruggeworpen en moet er van maken wat er te maken valt. Ik moet weer zeggen dat ik trots ben op je. Net als je zus mis ik je ook erg en dat komt omdat we al een poosje niet kunnen skypen, dus kan ik je niet zien. Maar goed, leuk dat je nu bij het echtpaar zit met die biologische insteek. Zul je goed opletten hoe zij het doen? daar kun je veel van leren en later, als je met Hugo samenwoond in een hutje op de hei, kan je alles wat je hebt geleerd uitoefenen.
Over slecht weer gesproken, vorige week wilde ik bijna hier een zwembad openen, geen bouwput maar een zwembad. Maar verder gaat het goed hier, nog even en dan kunnen de heipalen erin gestampt worden!!!
Nou lieverd, pas goed op jezelf en als je wilt kunnen we woensdag of donderdag skypen.
Enne... je moet je verklaring van zorgverzekering verlengen.
liefs van pap en mam -
06 November 2012 - 20:25
Hans Zweeris:
Hey Pascalè,
Alles wel downunder, zo aan je reisverslagen te lezen heb je het niet een beetje,
maar een beetje boel naar je zin.
Daar ben ik erg blij om, stel je voor dat dat niet zo zou zijn.
En wees alsjeblieft niet bang dat je alleen bent,als je op het strand ligt moederziel alleen !!
Er zullen in gedachten heel veel mensen zijn, die zich bij jou voelen door je geweldige mooie,
verslagen die je maakt van je reis door nu australiè,
en straks door Aziè.
Je steekt heel veel tijd in het schrijven en/of typen van jouw verhaal,
dat vindt ik kunstig, vindt daar maar eens de rust en tijd voor, knap hoor !!!!!
En dan nu ff een tip van mij, voor wat betreft het trema je bedoelt deze è ?
Let op, druk de ALT toets in en houd deze INGEDRUKT,
toets vervolgens het getal 138 in en laat daarna de ALT toets weer los,
en zie daar de trema è ......
Ik hoop dat je er wat aan hebt pascalè
En wat zou je denken van deze { deze vindt je ook niet op een toetsenbord }
Lekker intressant hè, computerles uit nederland !
Beste Pascalè, de hartelijke groeten maar weer van Hans Alie en de rest -
07 November 2012 - 00:12
Carla:
Tjonge jonge... wat een verhalen weer... schitterend om te lezen.. Ik ben blij dat je zo geniet van alles... pas goed op jezelf!!! Liefs Carla -
07 November 2012 - 20:38
Sylvia:
Hey passie!! hahaha ik denk dat die thermoskan de time of his life heeft, van fabriek naar een hema winkel van hema winkel naar Winkel van Winkel naar australie en dan word hij achter gelaten op een van de mooiste plekken op aarde haha mischien krijg je ooit nog een ansicht kaartje van hem of een bedank brief!....
ik heb je google maps ding geprobeert maar word er niet wijzer uit ik weet nu wel dat gladstone in queensland ligt...
Veel plezier Pas!
Kus en knuffel... -
07 November 2012 - 21:27
Romy:
Hoii Passie!
Wat een verhaal! Je kan wel schrijfster worden! Echt gaaf om te lezen wat je allemaal doet en waar je allemaal bent!
Ik heb de link ff geprobeerd maar er kwam weinig soeps uit.. Jammer!
Ik heb helaas geen Skypen, of geen camera/spreker op de computer of laptop, moet ik eigenlijk zeggen, want had graag even gezien hoe poepie bruin of moet ik zeggen rood je bent met die heeeerlijke temperaturen daar! Helaas is het bij ons nu ongeveer 10 graden, wij moeten nog ff een tijdje wachten totdat wij weer een beetje aangename temperaturen krijgen, lang leve Nederland!
Om even terug te komen op de trema...( als je deze inderdaad bedoel.. é) er zit naast je Enter knop een knop je bovenin twee haakjes ( " ) en daaronder een een laag haakje. Als je eerst op die knop druk en daarna op de e, of een andere letter.. krijg je dit: é,á,ú !!! Misschien heb je er wat aan?!
Op maandag 17 november gaan wie met de meiden even een dagje wat leuks doen, bijkletsen ect. Helaas zonder jouw! Maar misschien kunnen we dan als je het uitkomt Skypen met ze vieren ofzo dan ben je er toch nog een beetje bij..
Have fun en veel liefs,
Romert
-
08 November 2012 - 03:42
Pascale Zwemmer:
Hoi hoi!
Ik bedoelde niet de trema met een streepje boven de e, maar met 2 puntjes boven de e. Voor Australie.. hihi. Ik kan hier trouwens nu skypen! Ze hebben wel Wifi, maar met mijn mobiel heb ik geen bereik qua bellen. Dat is toch ook weer apart.
Om even terug te komen op de vragen van tante Marianne; Wwooffen staat voor Willing Workers On Organic Farms begonnen in Engeland en wordt tegenwoordig gedaan over de hele wereld in veel landen. Zelfs in Pakistan! Dus als ik verdwaal... Als je je daarvoor aanmeld (via internet) betaal je 60 euro voor een boek met de adressen van de mensen die hun farm geregistreerd hebben voor Wwoofing. Er is geen screentest of een vragenlijst over wat je kwaliteiten zijn, ik heb dus alleen dat boek gekocht waar 2200 adressen verspreid over Australie en New Zeeland in staan. Hetzefde geldt voor de mensen die hun adres registreren voor Wwoofing. Geen screentest, maar zij moeten wel iets verbouwen of een farm hebben. Naast het adres staat er ook een korte omschrijving van de farm en werkzaamheden in. Over dit adres in Gladstone stond beschreven dat ze varken en kippen hebben en graan en hooi verbouwen. Dat wat alles wat ik wist, de rest was een verrassing. De verrassing was: geen varkens, geen kippen, geen graan. Wel koeien, grote tuin en hooi.
En mamma; ik let hier goed op hoor! Later gaan Hugo en ik ook alle groente en fruit verbouwen, nemen we een koe voor de melk en recyclen we het regenwater!
Tot nu toe heb ik al weer veel meegemaakt hier; douchen met kikkers, slapen met kakkerlakken en het jagen op spinnen! Ondanks dat heb ik het hier erg naar me zin met deze lieve mensen! Ik blijf hier denk ik tot dinsdag. Daarna ga ik naar Fraser Island!
Liefs Pascale -
10 November 2012 - 21:39
Aris:
ben weer helemaal bij gelezen. erg leuk. weet nog heel goed dat ik me eerste kangeroe zag staat op video, vooral de reacties er bij maakt het nog leuker als je het nu terugkijkt. echt geweldig.
claud zit hier met 5 vriendinnen te kakelen dus ik ben maar even aan het computeren gegaan.
groetjes aris -
10 November 2012 - 21:39
Aris:
ben weer helemaal bij gelezen. erg leuk. weet nog heel goed dat ik me eerste kangeroe zag staat op video, vooral de reacties er bij maakt het nog leuker als je het nu terugkijkt. echt geweldig.
claud zit hier met 5 vriendinnen te kakelen dus ik ben maar even aan het computeren gegaan.
groetjes aris -
11 November 2012 - 19:05
Irene Duine:
Leuk om te lezen.
Onze dochter en schoonzoon wonen met hun 3 kinderen in Gladstone.
Onze schoonzoon werkt voor Van Oord.
Wees inderdaad op je hoede voor insecen en slangen.
Groetjes Oma iree -
14 November 2012 - 18:00
Jogéke En Cliënten Philadelphia:
Hoi lieve Pascale,
Wij schrijven een aantal reacties op nadat de verhalen aan ons voorgelezen zijn.
- je schrijft mooie verhalen over alles wat je mee maakt. - soms missen we je - lekker warm is het daar
- mooie foto's heb je gemaakt - ha ha, wat een leuk idee yathzee in je eentje - leuk leuk leuk
- wat ik niet begrijp is dat er zoveel insecten zijn... een tip: slaap met een doek om je bed heen
- knap dat je alleen erop uit gaat zoals naar het mooie witte strand - de kaart van Australië erbij
- in het Engels voorlezen is ook leuk....
Zomaar wat reacties van ons hier in Heerhugowaard.
Soms is er tijd om even wat voor te lezen, zodat we met je mee kunnen leven.
Veel plezier daar en we kijken uit naar het volgende avontuur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
