30 november, Brisbane

Hallo allemaal!

Hoe is het daar in ons koude kikkerlandje? Moeten jullie al krabben?
Hier in het warme Australie gaat alles top! Heb weer veel beleef in de afgelopen 2,5 week. Ik had geen internet, dus kon jullie nog eerder op de hoogte brengen. Daarom nu een extra lang verslag. Sorry voor de tijd die het in beslag neemt, maar veel lees plezier!

Hervey Bay:
Na ander halve week gewerkt te hebben, was het weer tijd voor vakantie. Wat heerlijk om zo te kunnen leven, hihi. Ik had nog niets geboekt voor in Hervey Bay of Fraser Island. Bij aankomst stonden de taxi's naar de hostels klaar en omdat ik het Flashpackers hostel op internet wel goed vond, stapte ik in de taxi van dat hostel. Een gezellig hostel met gratis ontbijt en internet ('s nachts geskypt met Dirk) en een heerlijke stort-douche. Toen ik naar het terras liep, riepen een aantal jongens en meiden heel hard 'High Jack', ik antwoorde 'sorry my name is Pascale, not Jack'. 3 jongens en 2 meiden uit Engeland waren een kaartspel aan het doen en vroegen gelijk of ik er ook bij kwam zitten. Later schoven 2 Zweedse meiden, 2 Belgen, een Amsterdammer en zelfs een meisje uit Israël aan. Gezellige boel dus! De Engelse jongens wilde een kampvuur op het strand maken, maar puntje bij paaltje konden die jongens er niets van en zat ik het kampvuur te maken. Helaas lukte het mij ook niet, mijn scoutingperiode is toch te lang terug.

Voorbereiding voor mijn trip naar Fraser:
Lenny vertelde mij over een trip voor $350,- met 2 nachten op Fraser en 2 nachten in een hostel. Dat wilde ik ook, maar dan inclusief rijden in een 4 wheel drive jeep. Flashpackers bood mij een trip aan van Fraser Rovings, $310,- maar dan zonder 2 nachten in een hostel. Tijdens de informatie bijeenkomst voor deze trip, hoorde ik dat degene die in het hostel van Fraser Rovings verbleven wel 2 gratig nachten kregen. Uiteindelijk heb ik het voor elkaar gekregen dat ik één gratis nacht erbij kreeg. Scheelde toch weer $25,-. Als backpacker moet je alles wat gratis is natuurlijk meteen aanpakken! Tijdens de informatie bijeenkomst zag ik ook gelijk de groep. 17 mensen van 18 tot 40 jaar, van Amerikaans tot Grieks. Ik zat in de auto met 2 franse jongens, 2 Nederlandse meiden en een Italiaans echtpaar die op huwelijksreis waren. We kregen te horen dat we alle schade die gereden werd zelf moesten betalen. Als er iemand de auto totalloss reed, moest iedereen in de auto er aan mee betalen... Slik...

Trip naar Fraser Island, dag 1:
Na nog even met Hugo te hebben geskypt, werd ik opgehaald en verzamelden we bij het hostel van Fraser Rovings. Ik had er ontzettend veel zin in! Met de hele groep gingen we eerst boodschappen doen, waar drank natuurlijk ook bij hoorde! Toen we aankwamen bij de vertrekplaats van de boot, maakte we kennis met de eerste gestreste Australiërs. Door de stevige wind kon de boot niet goed aanmeren, waardoor we er eerst op mochten met de auto, toen er weer vanaf moesten en later met gevaar voor eigen leven de gevaarlijkste oprit ooit namen. De hele auto moedigde de fransman aan die achter het stuur zat en de Nederlandse meiden begonnen te zingen. De sfeer zat er dus al goed in. Aangekomen op Fraser Island bleek dat wij in de langzaamste auto zaten, of lag het gewoon aan ons... Met 3 auto's achter elkaar aan (gids voorop, anderen 2e, wij als 3e) reden we het eerste stuk door de jungle / regenwoud. Serieuze bedoening! Ik ging als eerste op het strand rijden in de 4 weel drive jeep. Het was net alsof ik op een gladde weg reed, maar nu moest ik geen gas terug nemen. 80 km p. uur over het zachte en harde zand. Echt leuk! Na een hele steile helling op te hebben gereden, kwamen we uit bij een schitterend meer. De zee klotste over de rotsen in het meer en het water was zo blauw als Hugo's ogen. Daar moesten natuurlijk foto's van worden gemaakt. Maarja dan heb je geen make-up op en in bikini vind je jezelf toch nooit de slankste. Ach, de achtergrond is schitterend! Daarna beklommen we een rotsige berg en hadden we een prachtig uitzicht over de zee, het strand, de rotsen en de bergen. Super! Tijdens een informatieve wandeling door het national park / regenwoud zag ik de eerste Dingo. Eigenlijk was het gewoon een hond die veeeeeeelste mager was. Maar de gedachte dat hij serieus een mens kan doden, maakte die hond dan wel iets spannender. Fraser Island was vroeger van de Aboriginals en Mr. Fraser maakte het toegankelijk voor toeristen. Het is het grootste zandeiland van de wereld, 1840 km2. Ook heeft Fraser Island een paar van de schoonste beekjes en meren. In dit national park stromen beekjes waar je het water bijna niet kan zien, zo helder! Tijdens het lopen hoorde je de slangen, insecten en andere dieren langs je heen ritselen. Gelukkig heb ik de hele trip geen slang mogen ontmoeten.
Toen het begon te schemeren gingen we de tenten opzetten. Ik kon het goed vinden met een Duits meisje Eva en we sliepen samen in een tent. Daarna moest het avondeten worden klaar gemaakt. De gids had 3 picknick tafels aan elkaar geschoven, lampen tussen de bomen gehangen en het kookgerei klaargezet. Ik begon samen met de Italiaanse vrouw de aardappels te schillen. Een paar anderen maakte de salade en weer een paar anderen bakten het vlees. De 2 Nederlandse meiden en 3 Duitse jongens stonden erbij en keken er naar. Het eten was top en heel gezellig! Kleine torretjes vielen uit de bomen op ons bord, dus we hadden nog gratis vlees ook! En dan de afwas... Ik kon het niet uitstaan dan niemand iets deed, terwijl de gids het al een paar keer had opgenoemd. Ik nam dus maar het voortouw en regelde wel even dat er werd afgewassen. 's Avonds dronken we gezellig een biertje met marsmellows bij het kampvuur, goede combinatie. Mensen van een andere groep kwamen er later ook bij en het werd een gezellige avond! Daarna door het donker naar het toiletgebouw en tent. Slapen tussen de slangen, insecten en dingo's. Waarom gaat toch iedereen naar zo'n gevaarlijk eiland toe?

Dag 2:
Dat werd mij de volgende dag wel duidelijk. We reden in de 4 wheel drive jeep naar Eli creek, waar we door de sterke stroming werden geleidt door het regenwoud. Prachtig! Daarna liet de gids ons de 'woestijn' van Fraser Island zien. Enorme zandheuvels met steentjes erin. Het oranje, gele, witte en bruine zand maakte er een onbeschrijflijk mooi plaatje van. We gingen een wedstrijd doen, wie het eerst boven aan de steile zandheuvel was had gewonnen. Iedereen was kapot, maar iedereen haalde het. Na onze mentale overwinning gingen we naar Lake Wabby, waar we na een lange wandeling door de bossen een zandheuvel overliepen en uitkwamen bij een ontzettend prachtig meer. Lake Wabby is 18 meter diep en omringt door zand aan de eene kant en bos aan de andere kant. Dat ik over de zandheuvel kwam en het meer zag, was echt een absoluut Wauw! moment. Op de terugweg vanaf dit meer, liepen Eva (duitse meisje) en ik voorop, wij wisten namelijk waar we naar toe moesten (de gids was niet mee). Je voelt het natuurlijk al wel aankomen, we liepen de verkeerde kant op. In totaal hadden we een uur te veel gelopen door het regenwoud, over het zand, in de bergen. En dat terwijl we daarvoor nog een enorme steile zandheuvel hadden opgerend. Ik kon niet meer, maar moest! Omdat we dus een uur uitliepen op het schema, moesten we de tenten opzetten in het donker. We sliepen nu echt tegen het strand aan, en je kon de zee zien en horen. Uiteraard had niemand puf om te koken, dus gingen we eerst maar een biertje drinken, op de grond zitten en moppen en gênante momenten aan elkaar vertellen (ja ik had genoeg gênante momenten). Rond 21.00 gingen we dan toch maar beginnen met het eten koken. Uiteraard kon ik weer niet toekijken hoe anderen niets stonden te doen, maar ik vond het eerlijk gezegd dan ook wel leuk om te koken. Na het eten zei ik 'degene die niet hebben gekookt mogen afwassen'. Na meerdere keren aansporen door de gids, werd er uiteindelijk afgewassen. Ik moet dan toch echt leren om niets van anderen aan te trekken en te doen alsof me neus bloed. Maar onder tussen konden de 'kokers' het bier op drinken! Bier op, toen maar aan de Goon. Dat is hele goedkope wijn (ja ja, pascale aan de wijn). Na een paar glaasjes proefde je niet meer dat het smerig was. Vanwege de vermoeiende dag gingen de meeste al op tijd slapen. Ik bleef met een klein koppeltje en de gids gezellig zitten om de Goon op te drinken. Als we moesten toileteren moesten we altijd met z'n tweeën naar de bosjes, met een dikke tak (dingo-stick). Je wist namelijk nooit wat de dingo's konden doen. Later op de avond liepen we het strand op, keken we omhoog en waren we stil. Wat een sterrenhemel!! Nog nooit had ik zoveel sterren gezien. Vanwege de productielichten in Europa en in de grote steden van Australië, kun je nooit zo veel sterren zien. Maar dit staat in mijn geheugen gegrift! Uiteindelijk bleven de gids en ik nog napraten over al het moois in Australië en over zijn belevenissen en ervaringen in zijn leven. Gun was op, dus daarna te bed!

Dag 3:
's Ochtend ontbeten we met 'scrambled eggs', jam, geroosterd brood, juice en koffie. Goed voor elkaar! We bezochten weer een aantal hele mooie meren, waaronder Lake McKenzie. Iemand op Facebook vertelde mij dat wanneer ik bij Lake McKenzie was, erachter kwam dat het water drinkbaar was. Niemand probeerde het, en ondanks ik kleine kinderen in het meer zag zwemmen, heb ik een slokje genomen. En boven mijn verwachting in was het niet smerig. De andere moesten lachen en durfden het niet. Omdat ik alleen nog maar op het strand had gereden, was het mijn beurt om in het regenwoud/jungle te rijden. Over de keien, hobbelige zandweggetjes, takken en scherpe bochten. Het was heel erg spannend, maar ontzettend gaaf! Ik voelde mij toen toch best wel stoer en verantwoordelijk voor de anderen! De Nederlandse meiden vonden het alleen wel een beetje eng, maar de anderen in de auto waren trots op me! Toen we uiteindelijk bij de boot aankwamen om terug te varen naar het vaste land, zagen we een dingo met 2 jonge puppies. Dit scheen heel erg speciaal te zijn, omdat dingo's hun pups erg beschermen en hen zelden laten zien. De gestresste vrouw van de boot was dit keer rustig en we reden over een veilige oprit de boot op.
Op de boot ging ik voor mijzelf na wat ik weer allemaal gezien en beleeft had. Betoverde, heldere, blauwe meren. Kleurrijke zandvlaktes. Ruige, spannende jungle ritten. Witte stranden aan de fel blauwe zee. En ik heb natuurlijk weer veel leuke mensen van over de hele wereld ontmoet.
Het was een prachtig super weekend!

Wwoofen in Samfort:
Eerste ontmoeting met Josephine en het huis:
Vanuit Hervey Bay vertrok ik weer met de Greyhound bus naar Brisbane, waar het steeds groener en bergachtiger werd. Van daar uit nam ik de trein naar Samfort en ontmoette ik een 77 jarige vrouw, Josephine. Ze kwam wat gesloten en cordaat op mij over. 'heb je nog wat nodig, want we komen hier een week niet' zei ze kort. Ik haalde sigaretten bij een meisje in de winkel die verbaast was een toerist aan te treffen. Ze vroeg naar mijn reis en vergat bijna dat ze aan het werk was. Toen we verder reden richting het huis van de vrouw, bewonderde ik de mooie omgeving. Dicht begroeide bergen, grote huizen met veranda's en wegen over de heuvels en tussen de bergen. Josephines huis is groot met een veranda rond het huis, een grote bloeiende tuin en een lieflijke uitstraling. Binnen: voor de ramen hangen korte gordijntjes, houten balken, openhaard, veel schilderijen, foto's, tapijten op de houten en stenen vloer en ik mocht slapen in een 2 persoonsbed. Alles was netjes, schoon en geordend. Ik moest mijn backpack in de schuur laten, dat deed ze namelijk bij alle wwoofers. Er scheen geen ruimte te zijn voor mijn backpack in mijn kamer (zo groot is mijn backpack nou ook weer niet). Ook moest ik, ondanks er 2 grote badkamers in het huis waren, buiten douchen. Deze douche was gemaakt van 4 golfplaten, zonder plafond. Het klinkt armoedig maar eigenlijk vond ik het heerlijk om in de frisse lucht te douchen na een dag in de warmte te hebben gewerkt. Iedere ochtend moest ik mijn bed opmaken. En dat is niet zoals ik thuis de lakens even recht trek, nee dit was met 3 lakens, een dekbed en 6 kussens! Als ik dan ging slapen gooide ik alle lakens en kussens eraf, en sliep ik gewoon met één kussen en één dekbed, was een onzin om het dan zo dik en keurig 's ochtends weer op te maken! Maar goed, u vraagt, ik doe. Hetzelfde gold voor het alleen door trekken van de wc bij een grote boodschap. Hier is water ook weer heel erg kostbaar en schaars. In de tuin heeft ze veel verschillende groentes, fruit, specerijen en kruiden. Het rook dan ook heerlijk als ik door de tuin liep. Ze heeft kippen, een hele lieve hond, kikkers, slangen en spinnen. Gelukkig heb ik tijdens deze 10 dagen weer geen slang of enorme spinnen gezien. Wel heb ik kennis gemaakt met vliegende kakkerlakken en bijtende mieren. Mijn werk was vooral het onkruid wieden en ik begin zo langzamerhand goed te worden in het tuinieren. Maar mam, denk maar niet dat ik jullie hele tuin ga doen...

Bijzondere mensen:
Tijdens mijn verblijf bij Josephine heb ik veel bijzondere mensen ontmoet en diepgaande gesprekken gevoerd. Met een japanner sprak ik over subsidies die de overheid geeft aan het volk. In Australië krijgt het volk veel subsidies voor alles. Een alleen staande moeder kan bijvoorbeeld goed rondkomen van de uitkering. De Japanse economie gaat slecht en de rijke Japanners moeten zo veel rente / belasting betalen, dat zij eigenlijk de overheid / economie draaiende houden. Wel moedigt de overheid moeders aan om totdat het kind 6 jaar is thuis te blijven voor de opvoeding. Dit is dan ook het gebruikelijke. De veiligheid en gezondheid wordt door de vele radioactieve stralingen erg aangetast, waardoor veel Japanners emigreren.
Zondagochtend woonde ik een meeting bij van de support groep voor Andrew Fitzherbert, die al 13 jaar onschuldig in de gevangenis zit. Josephine zit in deze groep en bezoekt Andrew trouw iedere maand. De rechters en politie waren erg corrupt en hebben amper onderzoek gedaan naar de moord op een vrouw. Het tijdstip van de moord werd pas bekend nadat Andrew zijn alibi's had gegeven en zijn bloedspetter werd pas gevonden nadat hij bloed had gegeven voor het onderzoek. de politie heeft hem dus als dader 'gemaakt'. Andrew kon de vrouw niet en had geen motief of strafblad. Zijn advocaat was waarschijnlijk omgekocht en beweerde ook dat Andrew de vrouw had vermoord. Verschillende mensen denken dat de vrouw was omgekomen door een agressieve/bange kat die 52 ondiepe sneetjes bij de vrouw had gemaakt, waaronder één bij haar halsslagader. De recherche had geen bloed afgenomen bij de vrouw zelf, dus konden dit niet bevestigen. Raar, maar waar! Andrew kreeg 15 jaar, wat vanwege nieuwe politieke regels nu misschien 20 jaar wordt.
Na deze meeting gingen Josephine en ik naar een kerst-picknick. In Australie vieren ze kerstmis van oktober tot december en gaan dan weekenden weg, geven feesten of houden zoals hier een picknick. Ik had geen idee wat voor mensen ik zou ontmoeten, maar kwam er al snel achter dat deze mensen een andere/diepgaande kijk op het leven hadden. Een vrouw had al een paar keer een bijna-doodervaring gehad en voelde geesten in haar omgeving. Een man had verschillende UFO's en aliens gezien in zijn leven. Hier was hij dan ook gefascineerd door. Een alienvrouw heeft hem een keer verteld dat hij in zijn vorige leven een farao was. Hier moest ik dan wel weer om lachen. Zo veel mensen in Australië zeggen een UFO te hebben gezien, maar de overheid wil hier niets van weten. Zijn het dan allemaal wel UFO's of zijn er ook een aantal 'UFO's' gemaakt in het geheim door de overheid? Vage discussies, maar wel interessant. Anderen geloofden in orbs. Op foto's zijn die te zien als ronde licht vlekjes, het zijn een soort geesten/energieën. Toen ik de foto's zag stelde ik nuchter de vraag 'are you sure there's no water in your camera?' Ook werd er gepraat over het met opzet tsunami's veroorzaken. Dit is echt gebeurd in Japan. Ik heb daar nooit bij stil gestaan dan mensen hiertoe instaat zijn en wij de natuur kunnen manipuleren als het ware. Hetgeen dat de wereld vergaat, hangt dan ook af van de reacties en acties van de bevolking op natuurrampen. Dit beweerde een man die heel veel verstand had van geschiedenis, oorlogen, rampen, enz. Ook de holocaust wordt in Australië anders beschreven als dat wij in Nederland kennen. Hier denken ze dat er nooit een holocaust was, maar dat de joden redelijk goed werden behandeld. De dinsdagavond daarna was er weer een meeting met deze groep. Deze werd gehouden bij een zeer intelligente en humoristische vrouw van 78 jaar. Er mochten geen foto's worden genomen vanwege het in de gaten houden van praatgroepen door de regering en de privacy van de deelnemers. Iedereen kreeg een naamkaartje, ondanks zij elkaar al heel lang kennen. We keken films over brainwashing (interessant vanwege mijn studie en kennis hierover) en over de mislukte pogingen van de overheid om de UFO's geheim te houden.
Het was soms moeilijk om dit soort diepgaande gesprekken in het Engels te voeren, maar wel interessant om elkaars mening en kennis hierover uit te wisselen. Sommige onderwerpen gingen voorbij mijn nuchtere verstand en liet ik dan maar langs mij heen gaan. Want als ik ook zo'n zweverig type word, wil Hugo mij waarschijnlijk niet meer.

Josephine & handlezen:
Josephine is een vrouw met een sterke eigen mening, een beetje negatief en een bijzondere levensstijl. Omdat ik uiteraard ook een mening en levenstijl heb, botste het soms wel eens. Haar man is 6 jaar geleden overleden en ze mist hem nog iedere dag. In het huis hangen dan ook heel veel foto's van hem en van de familie. Josephine heeft geleerd om handen te lezen, Andrew (man in de gevangenis) was haar leraar. Zij ging mijn handen ook lezen, waar het volgende onder andere uitkwam: ik ben een mensen werker (als je topje van je pink scheef loopt), zelfstandig, goede organisator (maar ben onzeker over wat anderen er dan van denken), gezelschapmens (daarom grote stap om alleen te reizen), in kindertijd tekort mineralen (klopt, ijzer was laag / vaak duizelig), moet meer mineralen binnen krijgen, dromer, rommelig, heb dierbare lief, longen zijn zwakste punt ('slanke' nagels. Als je nagels krom groeien en ze bol gaan staan, is er duidelijk iets mis met je gezondheid), ik heb tekort energie/kracht (als je handen flexibel/zacht zijn. Niet helemaal mee eens), ik heb moeite met consequent aan mijn grens vast te houden en ik heb een hele goede intuïtie die ik tijdens mijn reis goed gebruik. Bijna alles klopte, behalve dat ik energie te kort heb. Ik merk wel aan mijzelf dat ik in het koele Nederland meer energie heb als in het warme Australië. Ook maak ik natuurlijk veel mee en krijg ik veel nieuwe indrukken, dat vraagt uiteraard ook energie. Ik heb een vloeibare remedie op homeopathische basis gekregen om te zorgen dat ik stop met roken en dat ik mij minder van de mening van andere aantrek. Na een week deze genomen te hebben, rook ik nog steeds en trek ik het mij nog steeds aan over wat andere mensen van mij denken. Ach, als je het niet probeerd weet je ook niet of het werkt.
Ondanks dat het soms een beetje botste tussen Josephine en mij, zei ze de de laatste dag dat ze het toch wel fijn vond om iemand te hebben om dingen mee te doen. En tijdens het schoonmaken van haar huis zei ze dat ik de beste wwoofer was! Iedere avond luisterden we naar klassieke muziek en lazen we in een Engels boek. Inmiddels heb ik tijdens mijn reis 4 engelse boeken proberen te lezen en heb er geen één uitgelezen. Heb nu een romantisch boek, maar ik lees alleen als ik me verveel. Gelukkig neemt Hugo een Nederlands boek voor me mee. Ik moet het toch wel redden om tijdens deze 9 maanden reizen een boek uit te lezen...

Brisbane, Byron Bay en nieuw wwoof-adres:
Ik ben nu in de stad van Brisbane, waar ik tot maandag in een hostel verblijf. Daarna ga ik naar Byron Bay voor 3 dagen en vertrek ik donderdag naar Port Macquarie. Ik ga hier op een farm werken met alpaca's, kangoeroes en vogels. De vrouw geeft 's ochtends Engelse les op een school en komt 13.30 thuis, waarna mijn werk begint. Ik kan lekker uitslapen dus. Er zijn verschillende culture bezienswaardigheden in de omgeving en erg heuvelachtig.

Weer een nieuw avontuur en nieuwe mensen! Super!

Heel veel liefs Pascale