13 november Gladstone

Hallo allemaal!

Hier weer een verslagje van Down Under over de ander halve week bij de fam. Stiller in Nagoorin (een uur west van Gladstone).

Aankomst en eerste nacht:
Om half 9 's avonds kwam ik na een 10 uur durende busrit aan in Gladstone. Ik moest zoeken naar een witgekleede meneer, Ivan. Gevonden! Deze vriendelijke man van 80 jaar reed mij naar zijn huis, een uur rijden van Gladstone. Voorzichtig rijden konden ze in zijn tijd nog niet denk ik. Ik praatte en stelde vragen (luid, want hij is een beetje doof), hij gaf kort antwoord. Uiteindelijk kwamen we aan bij zijn oude, lieflijke en vrolijk beschilderde huis. Er kwam een oud vrouwtje van 75 jaar in haar pyama naar buiten om mij te verwelkomen. Ze liet mij mijn kamer / huisje / schuur zien, gaf mij een glaasje gerecyclet regenwater en de man en vrouw gingen naar bed. En daar sta je dan; in het donker, in de middle of nowhere, met je sigaretje buiten, tussen de kwakende padden, springhanen, kikkers, en heb je net te horen gekregen dat er ergens een grote zwarte slang rond het huis zwermt. Ik zat hier eigenlijk wel een beetje in mijzelf om te lachen en dacht.. 'waar ben ik nu toch weer beland?!' Ik legde mijn spullen op mijn bed, waarna er een kakkerlak onder mijn bed vandaan kwam. Ik keek naar de muren en naar het plafond, en er zat nog een kakkerlak op de muur en op het plafond (in het dak) zaten allemaal spinnen. Toen zat ik niet meer in mijzelf te lachen. Ik joeg de kakkerlakken weg en heb met het licht aan geslapen. Iedere keer als ik weer wakker werd en mijn ogen openden, zaten de kakkerlakken weer op de muur naast me.

Beestjes, allemaal beestjes...:
De eerste nachten heb ik amper geslapen. Ik droomde over spinnen, kakkerlakken en niet te vergeten de grote zwarte slang. Na de tweede nacht dacht ik 'dit moet anders'. Ik heb de hele schuur (waar ik sliep) spinvrij gemaakt. In totaal heb ik 852 spinnen opgezogen, maar de kakkerlakken waren nergens te bekennen. Dan moeten de kakkerlakken maar op een andere manier er aan geloven, pletten met boeken! Ik weet dat het eigenlijk niet verstandig is om kakkerlakken te pletten, omdat ze dan eitjes loslaten, maar als die eitjes uitkomen ben ik alweer weg. In totaal heb ik 8 kakkerlakken geplet. Mijn excuus voor de dieren liefhebbers! Maar het was nog niet gedaan met de beestjes. Dacht ik even lekker ontspannen te gaan douchen, zag ik opeens 3 felgroene kikkers in de hoeken en op de grond van de douche waar ik al in me blootje in stond. Haar uitspoelen, en wegwezen! Maar toen ik eindelijk op de stoel zat tv te kijken, kwam er opeens een enorme springhaan voorbij springen over een lengte van 3 meter! Als ik 's nachts naar de wc moest, moest ik in het donker over een paadje lopen waar veel padden zaten, om de wc naast het huis te bereiken. Volgens mij speelden die padden gewoon een spelletje met me, want steeds als ik dichtbij een pad stond, sprong hij nog net even voor mij langs. En dat terwijl je het al bijna in je broek doet! En zelfs als we aan het lunchen waren ontkwam ik niet aan de vliegjes in de salade. Overdag heb ik ook de meest vreemde insecten gezien in alle soorten, maten en kleuren. Bijvoorbeeld: een felgroene wandelende tak, een bij met zijn achterwerk los van zijn bovenlichaam en hele lange poten, rode grote mieren, gele spinnen, enz. Dus insecten liefhebbers kunnen hier hun geluk op!

Ik heb mijzelf dus vaak afgevraagd: 'Waarom ben ik ook alweer gaan reizen...?'

Het leven bij de fam. Stiller:
Ivan en Jan zijn een ouderwets echtpaar; reclyclen regenwater voor al hun gebruik, verbouwen eigen groente en fruit, melken de koe met de hand, koken op vuur en stenenplaat, hebben weinig electrische apparaten, rijden alleen een uur naar de stad als het noodzakelijk is (1x in de 2 weken) en ze gebruiken de vriezer als kast. Brood invriezen, brood ontdooien, invriezen, ontdooien, enz. Zelfs de bonnetjes of belangrijke papieren worden in de vriezer bewaard. Ze leven hier iedere dag volgens dezelfde structuur; 5.00 melkt Jan de koe, 6.00 ontbijt, 9.00 morning tea met zelfgebakken cake, 12.00 lunch, 15.00 afternoon tea met zelfgebakken cake en 19.00 avondeten. Tussen 12.00 en 15.00 wordt er niet gewerkt vanwege de warmte. Ze hebben 50 vleeskoeien, een grote stier en een melkkoe, een enorm grote kat zonder staart, vogels die blijven hangen, kalkoenen die komen aangelopen en niet meer weggaan, een eend/gans die al een paar dagen vermist is en de hond van hun zoon die twee woonadressen heeft. En uiteraard de huisslang. Het huis, badkamer en buitenkant van het huis is beschilderd met vrolijke schilderingen van kikkers, regenboog, bomen, vlinders, koala’s, huisjes, bloemen, enz. De badkamer en wc is heel vies. Dus maar goed dat de wc-bril zwart is.
Wonder boven wonder hebben ze hier wel een televisie, een cumputer en internet. Hierdoor kon ik weer veel contacten met het thuisfront

Ivan & Jan:
Ivan heeft in zijn leven veel gewerkt, en ondanks zijn 80 jarige leeftijd hakt hij nog steeds het hout, maait het gras, versleept takken en stenen en helpt hij hier en daar zijn zoon met het bouwen van het nieuwe huisje op het terrein. Jan is een lieve vrouw die eigenlijk wel een beetje op mijn moeder lijkt, mijn moeder over 20 jaar dan. Ze heeft hetzelfde mondje, houdt van tuinieren, lezen en frutselen, geniet van de kleine dingen in de natuur, doet veel rond het huis, lacht veel en heeft een uitgesproken mening. Sorry mam, je moet het maar als compliment opvatten. Jan loopt op blote voeten en slaapt onder een overkapping zonder muur, echt een buiten mens dus. Ze bakt heerlijke cakejes, maar de cake van een ander is altijd lekkerder vindt zij zelf. Nog even zo bescheiden ook als mijn moeder! Ivan en Jan hebben veel meningsverschillen en slapen apart, maar gaan evengoed wel gelukkig door het leven. Omdat ik uiteraard nog helemaal verlieft ben vroeg ik aan hen ‘Are you still in love with eachother?’ Jan: ‘Haha. Well, we are older’.
Ze hebben twee zonen, waarvan een tegenover hun woont. Hij is tijdelijk gestopt met zijn baan om een nieuw huisje te bouwen bij zijn ouders. Ivan en Jan zijn al overgroot vader en moeder en hebben veel sociale contacten. De telefoon gaat erg vaak, maar erg vaak zijn ze ook net te laat met opnemen. Veel mensen komen hier voor hooi, melk, kijken naar het nieuwe huis of gewoon voor een praatje. Jan biedt ze alleen drinken aan als het ‘morning tea’ of ‘ afternoon tea’ is. Afgelopen zaterdag ging ik mee naar een barbecue en muziekavond een paar landgoederen verder op. Er waren veel oudere mensen, een slechte vrijwillige band, oudbollige country muziek en weinig eten. Maar ik had een hele leuke avond en heb ontzettend gelachen om de dansende oude mensen en de jodelende oude vrouwen.

Mijn werkzaamheden:
De klusjes die ik voornamelijk deed waren: tuinieren, onkruid wieden, papier en hooi rond de planten leggen (voor het water vast te houden), takken knippen en verslepen, hout zagen met Ivan, bamboe zagen, enz. Ook lapte ik de ramen, maakte ik de keuken en ‘mijn’ schuur spin en web vrij, stofzuigen en ik hielp Jan af en toe met koken en afwassen. Leuke korte klusjes met gelijk resultaat, daar hou ik van! Ik moest vaak wel om de klusjes vragen of zelf bedenken. Jan was soms te lief om mij te zeggen wat ik mocht gaan doen.

De omgeving:
De omgeving is hier prachtig. Tijdens de 10 uur durende busrit van Airlie Beach naar Gladstone werd het steeds heuvelachtiger. Grote landgoederen en weinig huizen tussen de bergen en heuvels. Ook zie je hier veel mooie bomen met felblauwe blaadjes. Er zijn hier veel slangen, vossen en dingo's die de kippen of het vee vermoorden of verwonden. Ik ben dus niet de enige niet gek word van alle dieren. Gelukkig heb ik geen slangen, vossen of dingo's gezien.
De stad Gladstone heeft veel inwoners en veel industrie voor steenkool, benzine, olie, aluminium en smelt fabrieken, electriciteit, enz. Ook zijn er veel winkels, wegwerkzaamheden en bouwprojecten.

Deze ander halve week is best tegenstrijdig qua gevoelens geweest. Het was vreselijk om hier te leven vanwege alle enge beesten en insecten, maar eigenlijk ontzettend leuk vanwege de lieve mensen en leuke klusjes. Ik ben blij als ik hier weg ben, maar eigenlijk wil ik nog wel langer blijven. Begrijpen jullie me? Toch is het nu weer tijd voor nieuwe ervaringen en om meer van Australie te zien!

Fraser Island:
Woensdag (morgen ochtend) om 8.00 vertrek ik uit Gladstone met de bus naar Hervey Bay. Hier ga ik op zoek naar een leuke tour voor naar Fraser Island. Fraser Island schijnt een mooi natuur gebied te hebben, mooie stranden en ik wil daar gaan rijden in een 4 wheel drive jeep over het ruige landschap. Check google maar weer even.

Nieuwe Wwoof-adres in Samford (vlakbij Brisbane):
Jeeeeej!!!! Het is me weer gelukt om een wwoof-adres te vinden!!! Na weer vele adressen te hebben gebeld, beland ik 20 november in Samfort. Dit is de vertaling van de beschrijving: Josephine heeft een grote organische tuin in 'the lovely Samfort valley'. 20 km noord van Brisbane en transport naar de Gold Coast en Sunshine Coast. Goede boswandelingen. Ze woont in een groot 'Queenslander' huis met 100 meter veranda. Ze heeft kippen, bakt zelf haar brood en verbouwt al haar groente en fruit in de tuin. Mijn werkzaamheden zijn tuinieren, onkruidwieden, etc. Ik kan max. ander halve week blijven. De vrouw klonk niet heel enthousiast, maar dat ben ik wel! Heb ik toch alweer zelf gebakken brood en vers eten. Wat zal ik gezond worden!

Het zal mij benieuwen wat ik de aankomende weken weer allemaal mee ga maken. Ik laat alles op mijn af komen, verwerk het door het op te schrijven en door erover te praten, maak foto's, ontmoet veel verschillende mensen en blijf mezelf! Ik heb tot nu toe geen heimwee naar huis, dus ik blijf nog wel even genieten hier! Wel kijk ik er steeds meer naar uit dat Hugo naar Australie komt. Nog 5 weekjes en dan kan ik hem eindelijk weer vasthouden!

Iedereen krijgt de groetjes van Ivan en Jan
& uiteraard heel veel liefs van Pascale!