19 september Sydney

Hallo allemaal!!!

Wat een leuke en lieve reacties heb ik gekregen op mijn vorige reisverslag. Erg leuk dat iedereen zo met mij mee leeft!

In tussen heb ik slecht en goed nieuws uit Winkel ontvangen. Het slechte nieuws over het overlijden van de moeder van Rixt en Kai Reus. Wat vreselijk verdrietig. Veel sterkte voor degene die de familie goed kent.
Gelukkig ook goed nieuws; Piet Vis is geboren en dus heb ik er een nieuw buurjongetje bij. Gefeliciteerd Paul en Corry! Geniet van het mannetje!

Het is alweer een week geleden dat ik in het vliegtuig zat naar Sydney. In deze week heb ik al ontzettend veel mee gemaakt en gezien.

Zaterdag Defqon:
Afgelopen zaterdag waren we met een groep van ongeveer 50 Nederlanders naar Defqon, een super gaaf Handcore feest in Sydney. Wat was dat groots, fantastisch en genieten. Even lekker uit me dak gaan en feesten. Uiteraard niet veel gedronken want een blikje bier kostte hier 10 dollar! Als je een Nederlands paspoort had en een oranje shirt aan had, mocht je voor 20 dollar naar binnen. Dit geld ging naar een goed doel. Voor de normale Australiers kostte de intree 170 dollar, haha. Wat is het toch fijn om een Nederlander te zijn ! Aan het einde van dit feest was er vuurwerk. En niet zo maar even een paar pijlen, maar een half uur lang het mooiste vuurwerk wat ik ooit heb gezien. Het gebeurd niet vaak, maar ik was sprakeloos!

Zondag Havencruise:
Met een cruise vaarden we bij Sydney vandaan en konden wij de mooie skyline van Sydney bewonderen en fotograferen. We vaarden langs shark-beach naar Watsonsbay. Een heel mooi strandje en mooie natuur. De verschillende uitzichten waren schitterend en rustgevend. Merel en Niels (onze begeleiders) verzorgden een heerlijke lunch. We wilden pindakaas met pesto uitproberen, maar helaas waren zij de pindakaas vergeten. Bij terugkomst ging Jan-Willem (ook een backpacker) voor ons koken, hij is kok. Daarna gingen we met een klein groepje naar het cafe, waar ik letterlijk de mannen van me af moest slaan. De Spaanse en Italiaanse mannen hadden wel interesse in de Nederlandse dames. Ik liet ze wel even merken dat met mij niet te sjansen was; een duw en ‘Fuck off’, hielt ze wel op afstand.

Maandag surfen:
Maandagochtend werden wij met een surfbusje opgehaald door een echte Australische surfdude. Het was bewolkt, en heel soms kwam het zonnetje door. Op het strand wurmden we ons in ons surfpak (wetsuit) en kregen wij een surftraining op het droge. Dat was een makkie, dus ik dacht kom maar op met die golven. Tja… Ik had graag op mijn site willen schrijven dat ik fantastisch kan surfen, maar helaas… ik heb maar 2 keer even een paar seconde op mijn surfboard gestaan, en heb overal spierpijn en blauwe plekken. Maar ik had wel veel gelachen en lol gehad. Het op mijn buik liggen op het board en mee worden genomen door een golf was ook al een heerlijk gevoel.
’s Avonds hadden twee anderen het idee om pannenkoeken te bakken voor 15 man. Ik dacht toen al bij mezelf ‘waar beginnen ze aan’. Uiteindelijk belandde ik in de keuken samen met Tom (onze kleine politicus) in de keuken om te bakken. Wat een rot pannen! Maar na 2 uur bakken waren de pannenkoeken lekker.
Daarna was er karaoke en trad ik samen met Patrick, Ruben en Janiene op met het nummer: Seven Nation Army, van The White Stripes. De hele zaal deed mee!
Dat ik om 1.00 terug kwam in mijn hostelkamer zat er een ontzettend grote kakkerlak op het plafond boven mijn bed! Ow mijn god! Ik dacht ‘hoe moet ik dit oplossen..? Ik ga dit niet zelf doen’ . Beneden zat gelukkig een groepje Nederlandse jongens, waarvan een mij wilde helpen. Een grote theebeker erop, een blaadje er boven schuiven en hup, uit het raam. Wat een held!
Uiteindelijk sliep ik pas om 2.00 en we moesten de volgende dag er weer om 5.30 uit!

Dinsdag The Blue Mountains:
En toen ging de veeeeeelste vroege wekker. We werden om 7uur met een busje opgehaald door Rod, onze reisgids. We reden naar The Blue Mountains, waar ik erg naar uit had gekeken. En het vroege opstaan had zijn beloning, want wat was het mooi! Eigenlijk vind ik het moeilijk om hier over te schrijven, omdat de foto’s genoeg zeggen. De enorme hoogte, de bergen, de bomen, de watervallen, de smalle paadjes, echt fantastisch mooi! Op het einde was het wel nog even spannend. Het ging namelijk onweren en wij stonden bijna op het hoogste punt op een open vlakte. Onze haren gingen omhoog staan door het statische energie veld en we voelden kleine shockjes / tikjes. Vreselijk eng!
Bij terugkomst in ons hostel, wilde ik even een uurtje slapen. Maar met 8 mensen op een kamer is dat onmogelijk. Dan maar even lekker liggen. Om 21.00 belde ik Hugo (hij had net pauze van zijn werk). Wat fijn om zijn stem weer te horen en om gezellig met hem over alles te praten. Dat ik ophing kwam het besef dat ik toch wel heel ver bij hem vandaan ben, en huilde ik even uit bij Krista (van onze groep). 21.30 was eindelijk de nasi klaar. Eten, een biertje en om 23.00 lag ik in bed.

Vandaag achter de computer:
Wat heb ik toch een hekel aan computers. Ik zit al 4 uur achter de computer om foto’s toe te voegen op mijn site, maar dit gaat zo ontzettend langzaam. Ik heb hele mooie foto’s van The Blue Mountains en de andere dagen. Ik stuur deze via de WhatsApp alvast op. Dus Mark kan ze aan mijn ouders en zus laten zien, Martine kan ze aan Hugo laten zien, mijn vriendinnen aan hun ouders, enz.

Mijn plan:
Morgen vlieg ik met drie andere meiden (Marloes uit Spanbroek, Jasmijn en Sarah) naar Townsville. Dat is een stad onder Cairns aan the Great Barrier Reef. Vanuit daar nemen wij de boot naar Macnetic Island. Hier lopen koala’s en walibi’s wild rond. Misschien dat we daar een hostel boeken en een nacht blijven. Dan nemen we de bus naar Cairns en wil ik gaan snorkelen in The Great Barrier Reef. Duiken is daar ook fantastisch, maar heel duur. Dat doe ik dan liever in Thailand, waar het 5 keer goedkoper is.
In Cairns ga ik bellen naar Wooff-adressen, om daar te werken op boerderijen voor kost en inwoning en op deze manier het echte Australische leven te beleven. Daar heb ik heel veel zin in!

Mijn toestand:
Met mij gaat het erg goed. Ik voel me op mijn gemak en heb alles geordend en op een rijtje. En wat veel mensen niet hadden verwacht… ik ben nog niets kwijt!
Van de 8 backpackers op onze kamer, zijn er al 3 een eigen weg in geslagen. Hier kijk ik ook naar uit. Deze week met een groep was fijn en alles werd voor me geregeld, maar daarvoor ben ik hier niet gekomen. Ik wil mijn eigen pad nu inslaan en zelf de wereld ontdekken. Nu ik een week in Sydney ben, begin ik de andere kant van de wereld te ontdekken; De zon gaat hier onder waar in Nederland de zon op komt. De mensen rijden hier niet alleen links, maar lopen ook links en wijken dus ook links voor elkaar uit. In Nederland zijn wij echt gewend om alles rechts te doen, hier bots ik soms dus letterlijk en figuurlijk tegenaan. Momenteel leef ik nog echt ik het backpackers wereldje, met voornamelijk Nederlanders. Het Engels gaat mij nog niet zo goed af, omdat ik het dus nog weinig spreek. Ik ben er wel van overtuigd dat wanneer ik het meer ga spreken, het mij makkelijker af gaat.

Ik heb trouwens de tandenborsteltjes van tante Marianne en ome Piet nuttig gebruikt en de sleutelhangers die ik van Angeline (collega) en Remco (bewoner) heb gekregen hangen aan mijn Backpack. De boeda + steentjes van Syl en Femke hangen in mijn handbagagetas. Het boekje wat ik heb gekregen van bijna iedereen in Winkel vond ik echt super. Wat heerlijk om te lezen!

Na 4 uur achter de computer te hebben gezeten om dit verslag te schrijven en de paar foto’s toe te voegen, stop ik weer met schrijven. Het weer is hier gelukkig wat beter geworden, 23 graden en zon. Bij Cairns is het ongeveer 25-30 graden! Nice! Ik weet nog niet wanneer ik een nieuw verslag kan schrijven of wanneer ik weer geduld kan opbrengen voor het toevoegen van foto’s. Jullie merken dit wel.
Ik kijk weer uit naar jullie reacties!!!

Heel veel liefs en groetjes van al mijn lieve groepsgenootjes hier!

Tot horens!
XxX Pascale