6 oktober, Ayr.

Hallo allemaal!!!

Wat een super reacties heb ik weer gekregen en wat hebben al veel mensen een facebook account aangemaakt om mijn foto's te bekijken. Echt super leuk!

Nou en ik heb jullie weer veel te vertellen, want wat een vermoeiende week was dit.

Busrit Cairns - Innisfail:
De busrit van Cairns naar Innisfail was echt heel mooi. We reden tussen de bergen en de bergtoppen lagen tussen de wolken. Bergen, akkerbouwlanderijen, rode grond (red soil) en grasvelden, grote hoogte verschillen en dan zo maar opeens een huisje omringt door palmbomen en tropische planten. Twee paarden op een gigantisch grasveld, koeien op een hoge berg in de verte, wat een ruimte hebben ze hier!

De ontmoeting met Louis, het huis en de 5 honden:
(Dirk Rood voor jou het adres: PO Box 55, South Johnstone, 4859)
Ik had heel veel zin om te gaan wwoofen (Willing Workers On Organic Farms) en keek er erg naar uit.
Een donker groene auto moest ik zoeken bij aankomst in Innisfail. Ik liep naar de auto toe en gaf Louis enthousiast een hand en stelde mijzelf voor. Hij verroerde zich niet en zei ‘Hello, put your backpack in the back of the car’ (dit was een open achterbak). Ik stapte in de auto en toen begreep ik waarom hij zich niet verroerde. Hij lag als het ware in zijn auto, met gestrekte benen en zijn kon hij hoofd niet draaien. Hij had hele grote vieze blote voeten en smerige kleding aan. Verdere beschrijving: hij loopt heel langzaam met twee voeten schuivend achter elkaar. Onder zijn petje is het bovenop kaal en onder heeft hij hele langen haren die hij dan over het kale gedeelte heen legt.
Onderweg vroeg hij een aantal keren aan mij of de weg vrij was, hij kon zijn hoofd dus niet draaien. We reden een donkere parkeergarage in en hij gaf mij een boodschappenlijstje en geld. Ik moest meteen even boodschappen gaan doen. Met veel hulp van de geinteresseerde supermarkt medewerkers had ik alles gevonden.
Toen naar zijn huis. De honden blaften ons al tegemoet, Louise deed de deur open en 5 grote vieze kwijlende honden sprongen op me en gaven mij een ‘warm’ en zeer luid welkom. Het huis was echt heel erg vies, stonk naar de honden, een keuken vol met vliegjes, etensresten en schimmel, afgekloven banken en een zijlenvloer met hondenpoep erop. En dan heb ik de toillet nog niet eens beschreven... Ik heb nog nooit zo lang niet kunnen poepen. Gelukkig had ik wel een vrij schone kamer en een schoon bed.

Waar Louis zoal over praatte:
Louis had een aantal gespreksonderwerpen wat hij fijn vond om over te praten en wat hij dus iedere dag meerdere keren herhaalde:
- Het geloof stelt niets meer voor. Vroeger waren de mensen gehersenspoeld en werden zij bang gemaakt door de gelovigen. Over 3 generaties bestaat er geen geloof meer. Het verhaal over Jezus is al helemaal onzin. Hij is niet gekruizigd en Maria was een prostituee. De priesters en de Paus zijn corrupte geldzoekers.
- Koningin Beatrix is de eigenaar van de Royal Shell Company en heeft ontzettend veel geld en geeft niets uit aan de armen. Hetzelfde geldt voor alle rijken. De rijken zijn slecht, de armen goed.
- De zonen van de boeren willen de boerderijen in Australie niet meer overnemen. Alle boerderijen worden over gekocht door de Chinese. En over 3 generaties lopen hier alleen nog maar Chinezen.
- Adam en Eva zijn engels en zijn verzonnen.
- De romijnen deden het vroeger met de joden en daarom zijn er zo veel kleursverschillen bij de joden. De Arabieren hebben nog wel dezelfde kleur.
- The Great Barrier Reaf is van Amerika en Louis hoopt dat het gebombardeerd wordt.
- In de bijbel staat: Gij zult niet met de buurvrouw vrijen. Alle katholieken zijn dus homo, want er stond niet Gij zult niet met de buurman vrijen. Hahaha wat een 'lol'.

Als je deze verhalen een aantal keren op een dag moet aanhoren, is dat best vermoeiend en irritant! Een aantal keren ging ik met hem in discussie, over bijvoorbeeld het geloof, maar dit was eindeloos en kansloos!

De dagelijkse bezigheden:
’s Ochtend om 6 uur zette hij de radio hard aan en ging dan koken voor de honden (meestal pasta met vlees). Ik kwam er dan rond 8uur uit of ik werd al eerder uit mijn bed geroepen door Louis. Ik moest dan snel eten, snel me thee op drinken, want we moesten naar ‘Town’ (de stad). Hij schreef brieven (over natuurlijk allerlei negatieve dingen) naar de krant. Deze moest hij dan ’s ochtends naar de stad brengen. Als er geen vrije parkeerplek voor dit winkeltje was, bleef hij net zolang rondjes rijden totdat er een plekje vrij kwam. Ook reden we elke dag langs de bakker. Lekkere broodjes voor ons en voor de honden uiteraard.
Tijdens de lunch en avondeten stond hij en zat ik. Hij kan namelijk niet zitten vanwege zijn zere rug en benen. De tv of radio stond dan aan en 5 grote honden bleven je aanstaren totdat je iets gaf. Dit deed ik natuurlijk niet, maar Louis natuurlijk wel.
’s Middags reden we naar zijn boerderij / landgoed. Daar huren 2 jongens een overkapping waarin zij wonen en zij houden de koeien in de gaten. Met andere woorden, ze doen de hele dag niets, hangen maar wat rond en praten alleen maar met fucking dit fucking dat. Vreselijk!!! Bij die overkapping staat ook een kooi van 2 bij 1 meter met 5 honden erin. Deze zijn mager en hebben veel wonden. De tranen sprongen in mijn ogen toen we voor het eerst aan kwamen rijden, vreselijk om te zien. Als Louis bij de jongens aankomt, mogen de honden vrij en geeft Louis de honden lekker vers brood. We hingen hier dan een aantal uren rond en ik verveelde me dan altijd vreselijk. 'Tegen welke trekkerband zal ik nu aanleunen. Nog maar een sigarretje. Wat staat er eigenlijk op mijn flesje water', dat hielt mij bezig.
Honden zijn echt alles voor hem! Hij vindt het dan ook vreselijk dat die andere honden in een kooi zitten, maar zegt hier niets van tegen de 2 jongens. 'they won't listen'.
Na een bezoek aan de 2 jongens en zijn koeien, zegt hij altijd hoe uitgehongerd en ongelukkig die honden wel niet zijn. Dan vroeg hij altijd aan mij of je kon zien dat zijn honden gelukkig waren. En ik kan veel zeggen over Louis, maar zijn honden zijn erg gelukkig en verwent. Hij drinkt niet, rookt niet en heeft geen dure spullen. al zijn geld gaat op aan zijn honden. Als zij gelukkig zijn, is hij dat ook.
Tussen de bezoekjes aan de stad, de boerderij en de lunch maakte ik het huis schoon. Het maakte hem niets uit wat ik ging doen, zolang hij en de honden er maar geen last van hadden. Dus je moet je voorstellen dat wanneer ik de vloer veegde met de bezem (hij had geen stofzuiger) en de vloer dweilde, er dan 5 honden om me heen liepen.

Omgeving South Johnson en Innisfail:
De omgeving was erg mooi. Veel bergen, bomen, landgoederen, rode en groene vlaktes en af en toe wat vee hierop. In de bergen en tussen de bomen wonen veel slangen en grote spinnen. Sommige bergen hebben een eigenaar. De eigenaar kan hier eigenlijk niets mee. Het is te stijl om te bouwen en te gevaarlijk om te lopen. Het viel mij op dat veel boeren al boven de 60 zijn en dat zij hun boerderij willen verkopen. Dit gaat alleen erg lastig omdat de lokale bewoners hier geen geld voor hebben, dus moet het verkocht worden aan buitenlanders, vaak Aziaten. Louis zijn boerderij staat ook te koop, net als zijn 20 roestige trekkers en nog wat andere roestige oude spullen. Hij komt er niet vanaf, dus iemand nog interesse?
In deze omgeving staan ontzettend veel bananenbomen, suikerpantjes en er worden andere tropische vluchten geteeld. Er staat een grote suikerfabriek, die je ruikt van verre afstand, zoooo zoet.

Ondanks de minder leuke ervaring met dit wwoof-adres, heb ik dus wel veel van de omgeving en boerderij leven kunnen zien. Maar potsiedorrie, wat ben ik blij dat ik daar weg ben!

Op naar het volgende adres in Ayr:
Waaauuuuuwwwwww, wat een verschil. Mij hoor je niet meer klagen! Ik ben terecht gekomen op een paardenranche met dressuur en springpaarden. Deze paarden zijn de beste van Australie, een paard is 120.000 dollar waard. En die mag ik verzorgen! De werkzaamheden die ik moet doen zijn: paardenbakken schoonmaken (strond scheppen dus), water en eten geven, beschermdekken (tegen de vliegen) opdoen, hoeven uitkrabben, longeren en nog wat klusjes hieromheen. Best leuk dus! Ik werk samen met een finse meid van 26 jaar. Zij werkt hier al vanaf maart en runt de ranche vooral. Het is een hele leuke mooie meid en kan heel goed Engels. Ik baal toch wel dat mijn Engeld niet zo goed is. Ik ben nu vaker wat stiller omdat ik niet goed weet hoe ik iets moet zeggen. Heidi (finse meid) en Peter (man des huizes) zeggen dat mijn Engels wel goed is.

En dan het huis waarin ik verblijf. Een villa, met binnenzwembad midden in huis, grote keuken met bier en chips, grote tv's, een twee persoonsbed en eigen kledingkast. Mijn geluk kan dus niet meer op!!! Ik denk dat ik hier mij wel een week of 3 kan vermaken. Ik heb ook internet hier, dus jullie zullen waarschijnlijk wat meer van me horen.

Bijzaken:
- Ik heb een boek gekocht en jawel in het Engels. Zo leer ik het misschien wat beter.
- Ik heb het boekje wat ik van iedereen heb gekregen nog eens door gelezen. Wat een lieve en leuke dingen staan hier toch in! Nogmaals bedankt hiervoor!
- Ik heb voor het eerst op skype gezeten met me zus, zwager en Hugo. Wat was dat leuk! Ik werd wel een beetje emotioneel toen ik Hugo eindelijk weer zag, wat heb ik toch een top vent!
- De smsjes die ik verstuur komen niet aan bij: Marian, me moeder, Martine, Sylvia (soms wel) en nog een paar.
- Waarschijnlijk ga ik met Lenny (nicht van Esmee) naar Thailand op 1 februari. We spreken over een paar weken af met elkaar.
- Ik zit onder de vlooien pikjes.
- Onderweg naar Ayr (busrit van 6uur) was er niet veel spannend te zien. Veel bergen en bomen. Het spannendste waren de weg werkzaamheden. Maar ik zag al snel dat ik de lekkerste en leukste bouwvakker heb!!!

Nou dit was het dan weer voor nu. Ik zie jullie reacties weer tegemoet. Het lijkt mij ook leuk als sommige mensen af en toe eens een sms of een mail sturen. Dan ben ik evengoed een beetje betrokken bij Nederland.

Heel veel liefs Pascale Xxx